Διαβάστε την σημερινή περικοπή Ματθαίος 26:69-27:14 εδώ
Η άρνηση του Πέτρου
(69-75) Μπορεί στους περισσοτέρους να φαίνεται αυτονόητο ότι μπροστά σε μια άδικη απειλή ενάντια του μπορούν λέγοντας κάποια ψέματα να την αποφύγουν. Άλλωστε η απειλή είναι άδικη και η όλη προσπάθεια γίνεται για να πολεμήσουμε το ψέμα και την αδικία στην ζωή μας! Ο σκοπός όμως δεν αγιάζει τα μέσα! Ο Πέτρος όπως και οι περισσότεροι από εμάς στην θέση του δείλιασε μπροστά στην απειλή του θανάτου και απαρνήθηκε τον Ιησού λέγοντας ψέματα και μάλιστα κατ’ επανάληψη ( η άρνηση του Πέτρου). Ας μην βιαζόμαστε λοιπόν να δίνουμε υποσχέσεις και μεγάλα λόγια αφιέρωσης στον Θεό. Πραγματικά θαρραλέος είναι αυτός που αντιλαμβάνεται την δικιά του αδυναμία και στηρίζεται στην παντοδυναμία και στην χάρη του Θεού για την νίκη. Ήταν πραγματικά ταπεινωτικό για τον Πέτρο η συνειδητοποίηση της αδυναμίας και του φόβου του. Ο Θεός όμως χρησιμοποίησε την άρνηση του Πέτρου στην ζωή του για να τον κάνει να εμπιστευτεί πλήρως και χωρίς όρους στην αγάπη του Χριστού που γρήγορα θα τον εξυψώνε και θα τον ετοιμάζε για σπουδαία έργα.
Ιούδας Ισκαριωτης | Ο Ιούδας κρεμάστηκε επειδή δεν επικαλέστηκε την χάρη και το έλεος του Θεού
27:1-14
Σε αντίθεση με τον απόστολο Πέτρο στο προηγούμενο κεφάλαιο ο Ιούδας Ισκαριώτης συνεχίζει να εμπιστεύεται στα έργα του για την αποκατάσταση του μπροστά στον Θεό. Η εικόνα που είχε ο Ιούδας Ισκαριώτης για τον Θεό ήταν λανθασμένη. Δεν μπόρεσε να δει στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού την εικόνα ενός Θεό που απολαμβάνει να κάνει έλεος στους αμαρτωλούς και συγχωρεί αμαρτίες. Δεν μπόρεσε να δει την καλοσύνη και την αγάπη το Θεού γι’ αυτόν. Δεν είναι το μέγεθος της αμαρτίας που ο Ιούδας ισκαριώτης έκανε που τον κατέστρεψε τον αλλά η απόφαση του να μην συγχωρέσει στον εαυτό του αυτό που ήδη του είχε συγχωρέσει ο Θεός. Αυτή η στάση της καρδιάς οδηγεί στην αυτό-καταστροφή. Η άρνηση του Πέτρου αντιθέτως τον οδηγεί στα πόδια του Ιησού και γρήγορα τον βρίσκουμε μετά την ανάσταση σε μια προσωπική και ιδιαίτερη στιγμή με τον Ιησού να επιβεβαιώνει κατ’ επανάληψη αυτή την φορά την αγάπη του γι’ αυτόν. Πιστεύω πως πλέον είχε καταλάβει πως την δύναμη της αγάπης του για τον Θεό θα έπρεπε να την αντλεί από τον ίδιο τον Θεό και ότι η καύχηση του δεν μπορεί να είναι σ’ αυτά που ο ίδιος νομίζει ότι μπορεί να καταφέρει για τον Θεό.
(11-14) Ο Ιησούς από την άλλη αντιμετωπίζει τον φόβο και την απειλή του θανάτου πολύ διαφορετικά. Βλέπουμε λοιπόν με την στάση του τον Ιησού να καλωσορίζει τον θάνατο και την καταδίκη του. Ξέρει πως γι’ αυτή την ώρα ήρθε κάτω στην γη και ότι ο δικαστής του (Πιλάτος) δεν θα είχε καμιά εξουσία επάνω του αν αυτή πρώτα δεν του δινόταν από τον ίδιο τον Θεό. Όταν ο Ιησούς έβλεπε το κακό και τα πάθη μέσα από τα οποία θα έπρεπε να περάσει αν καταδικαζόταν έβλεπε την δικιά μου και την δικιά σου σωτηρία και λύτρωση. Αυτή η αγάπη ήταν που του έδωσε το θάρρος να καλωσορίσει τον θάνατο στην ζωή του αφήνοντας τους ενάντιους του να νομίζουν ότι κατόρθωσαν μια μεγάλη νίκη εναντίον του.
69 Και ο Πέτρος καθόταν έξω στην αυλή. Και τον πλησίασε μία μικρή δούλη λέγοντας: «Και εσύ ήσουν μαζί με τον Ιησού το Γαλιλαίο».Μάρκ. 14:66; Λουκ. 22:55; Ιωάν. 18:16; Ιωάν. 18:25; 70 Εκείνος το αρνήθηκε μπροστά σε όλους λέγοντας: «Δεν ξέρω τι λες». 71 Και όταν εξήλθε στο προαύλιο, τον είδε μια άλλη και λέει σ’ εκείνους που ήταν εκεί: «Αυτός ήταν μαζί με τον Ιησού το Ναζωραίο». 72 Και πάλι αρνήθηκε με όρκο: «Δεν ξέρω τον άνθρωπο». 73 Μετά από λίγο, λοιπόν, πλησίασαν εκείνοι που είχαν σταθεί εκεί και είπαν στον Πέτρο: «Αλήθεια, κι εσύ είσαι από αυτούς, γιατί και η λαλιά σου σε φανερώνει». 74 Τότε άρχισε να αναθεματίζει και να ορκίζεται: «Δεν ξέρω τον άνθρωπο». Και αμέσως ένας πετεινός λάλησε. 75 Και τότε θυμήθηκε ο Πέτρος το λόγο του Ιησού, που του είχε πει: «Πριν ο πετεινός λαλήσει, τρεις φορές θα με απαρνηθείς». Και αφού βγήκε έξω, έκλαψε πικρά.Ματθ. 26:34; Μάρκ. 14:30; Λουκ. 22:61; Ιωάν. 13:38;
1 Και όταν έγινε πρωί, έκαναν συμβούλιο αποφασίζοντας όλοι οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι του λαού κατά του Ιησού, ώστε να τον θανατώσουν.Ψαλ. 2:2; Μάρκ. 15:1; Λουκ. 22:66; Λουκ. 23:2; Ιωάν. 18:28; 2 Και αφού τον έδεσαν, τον οδήγησαν και τον παράδωσαν στον Πιλάτο, τον ηγεμόνα.Πράξ. 3:13;
3 Τότε, όταν είδε ο Ιούδας, που τον παράδωσε, ότι καταδικάστηκε, μεταμελήθηκε και επέστρεψε τα τριάντα αργύρια στους αρχιερείς και στους πρεσβυτέρους, 4 λέγοντας: «Αμάρτησα, γιατί παράδωσα αίμα αθώο». Εκείνοι του είπαν: «Τι σχέση έχει αυτό μ’ εμάς; Εσένα θα αφορά». 5 Και αφού έριξε τα αργύρια στο ναό, αναχώρησε και πήγε και κρεμάστηκε. 2Σαμ. 17:23; Πράξ. 1:18; 6 Οι αρχιερείς, τότε, έλαβαν τα αργύρια και είπαν: «Δεν επιτρέπεται να τα βάλουμε στο θησαυροφυλάκιο του ναού, επειδή είναι τιμή αίματος». 7 Και αφού έκαναν συμβούλιο, αποφάσισαν και αγόρασαν από αυτά τον αγρό του κεραμέα για ταφή των ξένων.Πράξ. 1:19; 8 Γι’ αυτό καλέστηκε ο αγρός εκείνος, “Αγρός Αίματος”, ως τη σημερινή ημέρα. 9 Τότε εκπληρώθηκε εκείνο που ειπώθηκε μέσω του Ιερεμία του προφήτη, όταν έλεγε: Και έλαβαν τα τριάντα αργύρια, την τιμή εκείνου που είχαν εκτιμήσει, του οποίου την τιμή καθόρισαν μερικοί από τους γιους Ισραήλ,Ζαχ. 11:12; 10 και τα έδωσαν στον αγρό του κεραμέα, καθώς με πρόσταξε ο ΚΥΡΙΟΣ.
11 Τότε ο Ιησούς στάθηκε μπροστά στον ηγεμόνα. Και τον επερώτησε ο ηγεμόνας λέγοντας: «Εσύ είσαι ο βασιλιάς των Ιουδαίων;» Και ο Ιησούς είπε: «Εσύ το λες».Μάρκ. 15:2; Λουκ. 23:3; Ιωάν. 18:33;
12 Και ενώ τον κατηγορούσαν οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι, τίποτα δεν αποκρίθηκε. 13 Τότε του λέει ο Πιλάτος: «Δεν ακούς πόσα μαρτυρούν εναντίον σου;»Ματθ. 26:62; 14 Και δεν του αποκρίθηκε ούτε σε ένα λόγο, ώστε θαύμαζε ο ηγεμόνας πολύ.Ησ. 53:7; Πράξ. 8:32;
