Σημερινή περικοπή:  Κατά Μάρκον ευαγγέλιο 6:30-56 (Σχόλια με μπλε γραμματοσειρά)

 30 Και συνάζονται οι απόστολοι κοντά στον Ιησού και του ανάγγειλαν όλα όσα έκαναν και όσα δίδαξαν. Λουκ. 9:10; 31 Και τους λέει: «Ελάτε εσείς οι ίδιοι ιδιαιτέρως σε έρημο τόπο και αναπαυτείτε λίγο». Γιατί ήταν πολλοί αυτοί που πηγαινοέρχονταν, και ούτε να φάνε δεν ευκαιρούσαν. Μάρκ. 3:20; 32 Και έφυγαν με το πλοίο σε έρημο τόπο ιδιαιτέρως. Ματθ. 14:13; Λουκ. 9:10; Ιωάν. 6:1;
 33 Και τους είδαν να πηγαίνουν και τους αναγνώρισαν πολλοί, και μαζί έτρεξαν εκεί πεζή από όλες τις πόλεις, και ήρθαν πριν από αυτούς.

 34 Και όταν εξήλθε, είδε πολύ πλήθος και τους σπλαχνίστηκε, γιατί ήταν σαν πρόβατα που δεν έχουν ποιμένα, και άρχισε να τους διδάσκει πολλά. Ιερ. 23:1; Ιεζ. 34:2; Ματθ. 9:36; Ματθ. 14:4; Λουκ. 9:11;

Ο Καλός ποιμένας

(30-33) Το πλήθος των ανθρώπων μοιάζει όπως ένα κοπάδι πρόβατα χωρίς ποιμένα. Απροστάτευτοι, χαμένοι ο καθ’ ένας στον δικό του μονοπάτι της ζωής αναζητούν κάποιον που θα τους δώσει την αλήθεια που θα τους ολοκληρώσει πνευματικά. Ο Ιησούς τους σπλαχνίζεται και αρχίζει να τους διδάσκει πολλά.  Τα πρόβατα χωρίς βοσκό βρήκαν τον καλό τους ποιμένα!  Η ίδια ανάγκη υπάρχει και σήμερα στους ανθρώπους όμως δυστυχώς εξαπατούνται από διάφορους αυτοαποκαλούμενους ποιμένες που τους οδηγούν στην καταστροφή. Κάθε πιστός λοιπόν έχει χρέος να οδηγεί με τα λόγια του αλλά πολύ περισσότερο με την ζωή του άλλους ανθρώπους στον καλό ποιμένα και σωτήρα τους, τον Ιησού Χριστό. Αλλοίμονο όμως αν οδηγούμε τους ανθρώπους στο όνομα του Ιησού Χριστού να μας ακολουθούν  να μας θαυμάζουν και να μας σέβονται σαν να είμαστε εμείς ο ποιμένας που αναζητούν.

35 Και όταν ήδη είχε περάσει πολλή ώρα, αφού τον πλησίασαν οι μαθητές του, έλεγαν: «Ο τόπος είναι έρημος και ήδη πολλή ώρα έχει περάσει. Ματθ. 14:15; Λουκ. 9:12; Ιωάν. 6:5; 36 Απόλυσέ τους, για να πάνε στους γύρω αγρούς και στα χωριά και να αγοράσουν για τους εαυτούς τους κάτι να φάνε».
 37 Εκείνος αποκρίθηκε και τους είπε: «Δώστε τους εσείς να φάνε». Και του λένε: «Να φύγουμε και να αγοράσουμε άρτους αξίας διακοσίων δηναρίων και να τους δώσουμε να φάνε;»
 38 Εκείνος τους απαντάει: «Πόσους άρτους έχετε; Πηγαίνετε να δείτε». Και αφού το έμαθαν, του λένε: «Πέντε, και δύο ψάρια». Ματθ. 14:17; Λουκ. 9:13; Ιωάν. 6:9;
 39 Και τους διέταξε να ξαπλώσουν όλοι ομάδες ομάδες πάνω στο χλωρό χορτάρι. 40 Και ξάπλωσαν παρέες παρέες από εκατό και από πενήντα άτομα. 41 Και αφού έλαβε τους πέντε άρτους και τα δύο ψάρια, σήκωσε πάνω το βλέμμα στον ουρανό, ευλόγησε το Θεό και κατέκοψε τους άρτους με ταχέρια και τα έδινε στους μαθητές του, για να τα παραθέσουν σ’ αυτούς· και τα δύο ψάρια τα μοίρασε σε όλους. 1Σαμ. 9:13; Ιωάν. 17:1; 42 Και έφαγαν όλοι και χόρτασαν, 43 και σήκωσαν δώδεκα κοφίνια γεμάτα από κομμάτια, και από τα ψάρια. 44 Και αυτοί που έφαγαν τους άρτους ήταν πέντε χιλιάδες άντρες.

Οι πέντε άρτοι και τα δύο ψάρια

(35-44) Ζητά από μας αλήθεια ο Θεός να κάνουμε έργα υπεράνω των δυνάμεων μας ( οι πέντε άρτοι και τα δύο ψάρια δεν αρκούσαν για να φάνε 5000 οικογένειες) ;  Η απάντηση είναι ΝΑΙ! Στην σημερινή περικοπή ζητά από τους μαθητές να προμηθεύσουν φαί για ένα πλήθος 5000 οικογενειών ενώ ήταν απένταροι και βρίσκονταν σε ένα απόμερο μέρος. Η αντίδραση των μαθητών μέσα στα πλαίσια της λογικής φαίνεται πολύ φυσιολογική(37). Η ζωή όμως με τον Θεό είναι υπεράνω της λογικής του ανθρώπου.  Η ζωή του και τα έργα του πιστού δεν περιορίζονται από την δική του δύναμη ούτε από το προσωπικό του ‘ γνώθις εαυτόν‘. Αν αναγνωρίσουμε ποιοι πραγματικά είμαστε στα μάτια του Θεού τότε δεν θα βάζουμε όρια στον εαυτό μας. Ο Θεός συνηθίζει να βάζει στα παιδιά του έργα και αλλαγές στην ζωή τους που φαινομενικά είναι υπεράνω των δυνάμεων τους για να τους αυξάνει πνευματικά. Ας μην απογοητευόμαστε λοιπόν όταν τα κύματα μας φαίνονται πελώρια γιατί η δύναμη που ενεργεί μέσα μας ο Θεός είναι πολύ μεγαλύτερη και σύντομα θα μας ανεβάσει πάνω από αυτά, νικητές. Η επαναστατική μας νίκη θα μας φέρει πιο κοντά του και θα δώσει πλούσιο καρπό καλοσύνης και αγάπης στους συνανθρώπους μας. Αν του δώσουμε το λίγο που έχουμε ( οι πέντε άρτοι και τα δύο ψάρια) η ευλογία που υπόσχεται να μας χαρίσει είναι πολλαπλάσια. 

 45 Και ευθύς ανάγκασε τους μαθητές του να μπουν στο πλοίο και να πάνε πριν από αυτόν στην όχθη αντίπερα, στη Βηθσαϊδά, ωσότου αυτός να απολύσει το πλήθος. Ματθ. 14:22; Ιωάν. 6:17; 46 Και αφού τους αποχαιρέτησε, έφυγε στο όρος για να προσευχηθεί.Ματθ. 14:23; Λουκ. 6:12;
 47 Και όταν βράδιασε, ήταν το πλοίο στο μέσο της λίμνης και αυτός μόνος του στην ξηρά. Ματθ. 14:23; Ιωάν. 6:16; 48 Και όταν τους είδε να βασανίζονται, ενώ κωπηλατούσαν, γιατί ήταν ο άνεμος ενάντιος σε αυτούς, έρχεται προς αυτούς κατά τα ξημερώματα περπατώντας πάνω στη λίμνη και ήθελε να τους προσπεράσει. 49 Εκείνοι, επειδή τον είδαν πάνω στη λίμνη να περπατάει, νόμισαν ότι είναι φάντασμα και έκραξαν δυνατά. 50 Γιατί όλοι τον είδαν και ταράχτηκαν. Εκείνος ευθύς μίλησε μαζί τους και τους λέει: «Έχετε θάρρος, εγώ είμαι· μη φοβάστε».
 51 Και ανέβηκε κοντά τους στο πλοίο και κόπασε ο άνεμος· και πολύ περισσότερο μέσα τους έμεναν εκστατικοί. 52 Γιατί δεν είχαν καταλάβει ό,τι έγινε με τους άρτους, αλλά ήταν η καρδιά τους πωρωμένη.

 53 Και αφού διαπέρασαν τη λίμνη, ήρθαν στην ξηρά, στη Γεννησαρέτ, και προσορμίστηκαν. Ματθ. 14:34; 54 Και όταν αυτοί εξήλθαν από το πλοίο, ευθύς μόλις οι άνθρωποι τον αναγνώρισαν, 55 έτρεξαν γύρω σ’ όλη την περιοχή εκείνη και άρχισαν να μεταφέρουν πάνω στα κρεβάτια εκείνους που ήταν σε κακή κατάσταση, εκεί όπου άκουγαν ότι βρίσκεται. 56 Και όπου και αν έμπαινε, σε χωριά ή σε πόλεις ή σε αγρούς, έθεταν στις αγορές τούς ασθενείς και τον παρακαλούσαν να αγγίξουν έστω και το κράσπεδο του ρούχου του. Και όσοι τον άγγιξαν σώζονταν.

Ώρα για προσευχή

(45-56) Ο Ιησούς κάνει χρόνο για προσωπική προσευχή! Όλοι ήθελαν να τον δουν, όλοι τον είχαν ανάγκη, ο Ιησούς όμως αναγνωρίζει ότι η πηγή της δύναμης του είναι ο Θεός. Σε αυτόν καταφεύγει μόνος του σε μια προσωπική εκζήτηση του θελήματος του. Άλλωστε αυτή η ώρα είναι που τονώνει τον πιστό πνευματικά και του δίνει δύναμη και θάρρος να συνεχίσει το έργο που του ανάθεσε ο Θεός(45-46). Αν εκτιμήσουμε σωστά την ώρα μας αυτή με τον Θεό θα μπορέσουμε να περπατήσουμε επάνω στα κύματα της ζωής και στους ανέμους που μας εναντιώνονται. Ας έχουμε λοιπόν το θάρρος μας στον Θεό! Οι δικές μας προσπάθειες μπορεί να μην φαίνονται νικηφόρες ενάντια στους ανέμους ( κωπηλατούσαν ενάντια στον άνεμο) που μας βασανίζουν αλλά θα έρθει η ώρα που ο Θεός ανέβει κοντά μας και τότε οι άνεμοι θα κοπάσουν για να προχωρήσουμε στην ζωή νικητές.