ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ

Σε μια νύχτα χωρίς φεγγάρι με γυμνό μάτι μπορεί κανείς να διακρίνει περίπου 3000 αστέρια. Με την βοήθεια ενός μικρού τηλεσκοπίου αυτός ο αριθμός ανεβαίνει στα 100000  αστέρια. Αυτοί οι αριθμοί όμως είναι γελοίοι μπροστά στον πραγματικό αριθμό των αστεριών που υπάρχουν στο συμπαν. Ο γαλαξίας στον οποίο ανήκει η γη απαριθμεί περίπου 100 δισεκατομμύρια αστέρια. Με την βοήθεια της σύγχρονης επιστήμης ο άνθρωπος ανακάλυψε περίπου 100 δισεκατομμύρια γαλαξίες διαφορετικών διαστάσεων. Μέσο όρο λοιπόν υπολογίζεται ότι υπάρχουν στους γνωστούς γαλαξίες 10 δισεκατομμύρια τρισεκατομμύρια αστέρια. Αναλογούν λοιπόν περισσότερα από ένα τρισεκατομμύριο αστέρια σε κάθε ένα άνθρωπο που ζει επάνω στην γη ( συνολικός πληθυσμό 6 τρισεκατομμύρια ανθρώπους). Και αυτά δεν αποκλείεται να αποτελούν μόνο μια σελίδα από το βιβλίο της δημιουργίας του Θεού αφού μοντέρνα επιστημονικά όργανα συνεχίζουν να εμβαθύνουν στο απύθμενο συμπαν. Ψαλμός 147:4, Ησαΐας 40:26.

Δεν φτάνει όμως αυτή η γνώση για να μείνει εκστατικός κανείς μπροστά στην δημιουργία του Θεού; Μετά από διεξοδικές έρευνες επιστημόνων διαπιστώθηκε πως σε αυτό τον ατέλειωτο αριθμό αστεριών δεν μπορεί να υπάρχουν δύο αστέρια που να είναι τα ίδια.  Παρομοίως κάθε νιφάδα χιονιού ή κάθε κόκκος άμμου μπορεί να μοιάζουν μεταξύ τους αλλά είναι ξεχωριστά αφού σε επίπεδο μικροσκοπίου ανακαλύπτει κανείς πως υπάρχουν ατέλειωτοι σχηματισμοί ατόμων που τα αποτελούν.

ΠΙΣΩ ΣΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΚΟΣΜΟΥ    

Η ανθρώπινη μύτη. Η μύτη σου μπορεί να θυμάται 500 χιλιάδες διαφορετικές μυρωδιές.

Τα ανθρώπινα μάτια. Τα μάτια σου μπορούν να ξεχωρίζουν 10 εκατομμύρια διαφορετικά χρώματα.

Η ανθρώπινη καρδιά. Η καρδιά σου κτυπά 70 κτύπους το λεπτό χωρίς διάλειμμα. Σε μια ολόκληρη ζωή η καρδιά σου θα έχει κτυπήσει 2700 εκατομμύρια φορές.

Το ανθρώπινο σώμα. Το σώμα σου έχει 650 μύες. Χρειάζονται μόνο 17 μύες για να χαμογελάσεις ενώ για να κατσουφιάσες χρειάζονται 43

Οι ανθρώπινες αρτηρίες. Αν δέσεις όλες τις αρτηρίες σου μαζί κάνοντας ένα μεγάλο σχοινί σε κύκλο, αυτό θα έχει περίμετρο ίση με τον ισημερινό 

Ο ανθρώπινος πνεύμονας. Κάθε σου πνεύμονας αποτελείται από 300 εκατομμύρια μικρές κυψελίδες τις οποίες αν βάλεις τη μια δίπλα στην άλλη, θα έχουν έκταση ίση με ένα γήπεδο ποδοσφαίρου.

Τα ανθρώπινα έντερα. Τα έντερα σου αποτελούνται από 20 εκατομμύρια μικρά στοματάκια ικανά να χωνεύουν σχεδόν τα πάντα.

Το ανθρώπινο σώμα. Το σύστημα ελέγχου θερμοκρασίας του σώματος σου θα το ζήλευε ακόμα και η μεγαλύτερη εταιρεία κατασκευής ψυγείων στον κόσμο: 350 χιλιάδες αδένες σε κάθε τετραγωνική ίντσα του σώματος σου παράγουν ιδρώτα.

Τα ανθρώπινα αισθητήρια όργανα. Το σύστημα των αισθητήριων οργάνων είναι ένα δίκτυο από 10 εκατομμύρια νεύρα των οποίων τα παρακλάδια στέλνουν και μεταφράζουν μηνύματα, περιγράφοντας μια συγκεκριμένη ανταπόκριση για το κάθε ένα.

Είσαι ένας στα 6  δισεκατομμύρια ανθρώπους πάνω στην γη αλλά είσαι μοναδικός γιατί δεν έχει κανείς άλλος τα δακτυλικά σου αποτυπώματα τον χρωματισμό της φωνής σου ή το DNAσου.

ΠΙΣΩ ΣΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΚΟΣΜΟΥ

ΑΠΟΦΑΣΗ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΒΟΥΛΗΣΗ

Τρεις βάτραχοικάθονταν πάνω σε ένα ξύλο και ένας από αυτούς αποφάσισε να πηδήξει. Πόσοι βάτραχοι έμειναν στοξύλο; Δύο; Και όμως η απάντηση αυτή είναι λάθος - “απλά επειδή ένας από αυτούς αποφάσισε να πηδήξει δεν σημαίνει ότι το έκανε κιόλας”.

Ωραία και άγια όλα αυτά που λέμε ότι πιστεύουμε αλλά αν είναι απλές θεωρίες η ακόμα και αλήθειες πού δεν μπορούν να εφαρμοστούν τότε είναι όλα άχρηστα.

Πως μπορώ λοιπόν να ζήσω την χριστιανική ζωή;

Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ ΕΙΝΑΙ ΖΩΗ ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ

Πολλές φορές βλέπω και οραματίζομαι την ζωή του Χριστιανού στην πράξη αλλά όσο και αν προσπαθήσω δεν μπορώ να την φτάσω. Αν αυτή είναι η εμπειρία σου τότε είσαι στο σωστό δρόμο αλλά μόνο στην αρχή.

Στο ξεκίνημα του δρόμου μαθαίνουμε ένα μεγάλο μάθημα. ΔΥΣΚΟΛΟ ΑΛΛΑ ΜΕΓΑΛΟ. Η χριστιανική ζωή που καλούμαστε να ζήσουμε είναι η ζωή του ίδιου του Χριστού. Δεν μπορώ να ζήσω μια τέτοια ζωή όσο και αν προσπαθήσω. Μάλιστα όσο περισσότερο προσπαθώ τόσο περισσότερο ανακαλύπτω ότι είναι αδύνατο να τα καταφέρω.

Δυστυχώς πολλοί χριστιανοί απογοητεύονται με αυτή την πρώτη τους εμπειρία και καταλήγουν σε μια ζωή συμβιβασμού αντί νίκης συμπεραίνοντας με αφέλεια : «Αυτά που λέει ο λόγος του Θεού δεν μπορούν να εφαρμοστούν σήμερα είναι ανάγκη να προσαρμοστούμε στην εποχή μας. Δεν βλέπω κανένα γύρω μου να ζει μια τέτοια ζωή - αυτά μόνο στον ουρανό γίνονται». Άν όμως θέλουμε να είμαστε ειλικρινής με τον εαυτό μας και τον Θεό πρέπει να παραδεχτούμε ότι τέτοιες σκέψεις παρόλο που μπορεί να μας κάνουν να νοιώθουμε καλύτερα οδηγούν τον άνρθωπο του Θεού σε μια ζωή συμβιβασμού έξω απο το θέλημα του Θεού και μακρυά απο την χριστιανική ζωή που ο Θεός προετοίμασε γι' αυτόν. 

Ας δούμε όμως δύο εξίσου σημαντικά βήματα πρέπει να κάνουμε για να ξεκινήσουμε στον δρόμο της Χριστιανικής ζωής :

ΕΠΙΔΙΩΚΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ 

Βήμα 1ο: Η Χριστιανική ζωή δεν είναι δυνατή αν δεν αναγνωρίσουμε πρώτα την αδυναμία μας να την ζήσουμε με τις δικές μας δυνάμεις. Συμπέρασμα ; Δεν μπορώ να ζήσω την ζωή του Χριστού όσο πολύ και αν προσπαθήσω!

Βήμα 2ο: Παράλληλα όμως η Χριστιανική ζωή δεν είναι δυνατή αν δεν αναγνωρίσουμε την δύναμη μας να την ζήσουμε διαμέσου της χάρης και της δύναμης του Θεού μέσα μας.
Πολλοί χριστιανοί κάνουν το πρώτο βήμα και έπειτα μένουν εκεί μίζεροι καημενούληδες γεμάτοι με τις φοβίες και αποτυχίες. Ξεχνούν ότι ο Θεός ετοίμασε γι' αυτού μια ζωή πολύ ανώτερη και δυνατή , την ζωή του αγιασμού (δηλ. την διαδικασία της αλλαγής που θα μας κάνει να ζούμε την ζωή του Χριστού στην ζωή μας)και ότι αυτή η ζωή δεν είναι για να την ζήσουν μια μέρα στον ουρανό αλλά για να την γευτούν και να την χαρούν εδώ κάτω στην γη. 

Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ

Η χριστιανική ζωή είναι για ανθρώπους που έχουν σώμα και ψυχή. Δεν είναι γι’ αυτούς που πέθαναν, δεν είναι για τους αγγέλους. Είναι η ζωή του ανθρώπου που επιμελώς φροντίζει να αντικαταστήσει τηνζωή του με αυτή του Χριστού. Και αφού είναι ανθρώπινη ζωή σημαίνει ότι προϋποθέτει τον ΝΟΥ τα ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ και την ΒΟΥΛΗΣΗ μας ( δηλ. την ψυχή μας). Η ζωή του Χριστιανού είναι Πνευματική , προϋποθέτει όμως την συνεργασία της ψυχής.

ΝΟΥΣ | ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ | ΒΟΥΛΗΣΗ

ΒΑΣΙΚΑ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΖΩΗΣ

Η ελεύθερη βούληση

Το θέλω μας ( η ελεύθερη βούληση) είναι το μόνο που έχουμε και είναι όλο δικό μας.Ο μικρός μου ανιψιός μια μέρα μου ζήτησε να του κάνω μια χάρη και εγώ βιάστηκα να απαντήσω πως δεν μπορώ να το κάνω αυτό που μου ζήτα. Η απάντηση του μικρού Άγγελου με έβαλε στην θέση μου καθώς μου είπε “δεν υπάρχει δεν μπορώ υπάρχει δεν θέλω”. Κάθε παιδί του Θεού δεν μπορεί παρά να θέλει να ζήσει στην πράξη την Χριστιανική ζωή. Εκεί που διαφέρει ο σαρκικός Χριστιανός από τον Πνευματικό είναι ότι ο δεύτερος δεν συμβιβάζει με τίποτα το Θέλω του Πνεύματος μέσα του. Το θέλω είναι απόφαση!

Νους υγιης και το μυαλο του ανθρωπου

Ο νους μας είναι εκεί που γίνεται η πραγματική μάχη για την Χριστιανική ζωή. Ο Μάρκος Αυρήλιος αυτοκράτοράς της Ρώμης και φιλόσοφος είπε : Η Ζωή μας πηγάζει από τις σκέψεις μας. Ας δούμε όμως τι λέει ο λόγος του Θεού:
Ρωμαίους 12:1-2 : Σας παρακαλώ λοιπόν, αδελφοί, με τους οικτιρμούς του Θεού, να παρουσιάσετε τα σώματά σας σαν θυσία ζωντανή, άγια, ευάρεστη στο Θεό, που είναι η λογική λατρεία σας. 2 Και μη συμμορφώνεστε με τον αιώνα τούτο, αλλά να μεταμορφώνεστε με την ανακαίνιση του νου σας, για να δοκιμάζετε ποιο είναι το θέλημα του Θεού, το αγαθό και ευάρεστο και τέλειο.
Σκεφτείτε ότι το μυαλό μας είναι ένα κόσκινο . Όσο πιο μικρές είναι οι τρύπες του τόσο καλύτερα θα κοσκινίσει τις βρομιές από το καθαρό σιτάρι. Αναλόγως της πίστης και υπακοής μας στον λόγο της αλήθειας οι τρύπες στο κόσκινο μας μικραίνουν έτσι ώστε να αφήνουν όλες τις καλές σκέψεις (βασισμένες στην αλήθεια του λόγου του Θεού) να περάσουν και να φιλτράρουν για τα σκουπίδια όλες τις άλλες. Δυστυχώς ο πονηρός όμως κατάφερε να βγάλει μεγάλες τρύπες στο κόσκινο μας ώστε το μυαλό μας να απασχολείτε την περισσότερη ώρα με τα σκουπίδια που η θέση τους είναι στον σκουπιδοτενεκέ. Μας έδωσε ο Θεός όμως τα εφόδια για να μπορέσουμε να φτιάξουμε ένα τέτοιο κόσκινο στην πράξη; Διαβάζουμε στην πρώτη επιστολή προς Κορινθίους 2:16: Γιατί ποιος γνώρισε το νου του Κυρίου, ο οποίος θα διδάξει Αυτόν; Εμείς λοιπόν έχουμε το νου του Χριστού.

Ο Θεός μας λέει ότι κάθ’ ένας δικός του έχει στην διάθεση του τον νου του Χριστού δηλαδή έχουμε στην διάθεση μας το τέλειο κόσκινο (νους υγιης). Και μάλιστα, αν αρχίσουμε να τον χρησιμοποιούμε σωστά θα αρχίσουμε να ανακαλύπτουμε βάθη σοφίας και πλούτου πνευματικού.

Νους υγιης και το μυαλο του ανθρωπου

Ο νους μας είναι εκεί που γίνεται η πραγματική μάχη για την Χριστιανική ζωή. Ο Μάρκος Αυρήλιος αυτοκράτοράς της Ρώμης και φιλόσοφος είπε : Η Ζωή μας πηγάζει από τις σκέψεις μας. Ας δούμε όμως τι λέει ο λόγος του Θεού:
Ρωμαίους 12:1-2 : Σας παρακαλώ λοιπόν, αδελφοί, με τους οικτιρμούς του Θεού, να παρουσιάσετε τα σώματά σας σαν θυσία ζωντανή, άγια, ευάρεστη στο Θεό, που είναι η λογική λατρεία σας. 2 Και μη συμμορφώνεστε με τον αιώνα τούτο, αλλά να μεταμορφώνεστε με την ανακαίνιση του νου σας, για να δοκιμάζετε ποιο είναι το θέλημα του Θεού, το αγαθό και ευάρεστο και τέλειο.
Σκεφτείτε ότι το μυαλό μας είναι ένα κόσκινο . Όσο πιο μικρές είναι οι τρύπες του τόσο καλύτερα θα κοσκινίσει τις βρομιές από το καθαρό σιτάρι. Αναλόγως της πίστης και υπακοής μας στον λόγο της αλήθειας οι τρύπες στο κόσκινο μας μικραίνουν έτσι ώστε να αφήνουν όλες τις καλές σκέψεις (βασισμένες στην αλήθεια του λόγου του Θεού) να περάσουν και να φιλτράρουν για τα σκουπίδια όλες τις άλλες. Δυστυχώς ο πονηρός όμως κατάφερε να βγάλει μεγάλες τρύπες στο κόσκινο μας ώστε το μυαλό μας να απασχολείτε την περισσότερη ώρα με τα σκουπίδια που η θέση τους είναι στον σκουπιδοτενεκέ. Μας έδωσε ο Θεός όμως τα εφόδια για να μπορέσουμε να φτιάξουμε ένα τέτοιο κόσκινο στην πράξη; Διαβάζουμε στην πρώτη επιστολή προς Κορινθίους 2:16: Γιατί ποιος γνώρισε το νου του Κυρίου, ο οποίος θα διδάξει Αυτόν; Εμείς λοιπόν έχουμε το νου του Χριστού.

Ο Θεός μας λέει ότι κάθ’ ένας δικός του έχει στην διάθεση του τον νου του Χριστού δηλαδή έχουμε στην διάθεση μας το τέλειο κόσκινο (νους υγιης). Και μάλιστα, αν αρχίσουμε να τον χρησιμοποιούμε σωστά θα αρχίσουμε να ανακαλύπτουμε βάθη σοφίας και πλούτου πνευματικού.

Συναισθήματα - Συναισθηματικη διαταραχη και ανωριμοτητα

Τα συναισθήματα είναι το πιο πολύπλοκο κομμάτι της ψυχής. Επηρεάζονται από τόσους πολλούς εξωτερικούς παράγοντες και καταστάσεις που είναι πρακτικά αδύνατο να τα εξηγήσεις. Προσωπικά είμαι ένας άνθρωπος πολύ συναισθηματικός, σε βαθμό μάλιστα που τα συναισθήματα μου με οδήγησαν στο παρελθόν σε συμπεράσματα και σκέψεις λανθασμένες. Όλα αυτά, περιττό να σας πω, είχαν άσχημα αποτελέσματα στην ζωή μου.
Παραδείγματα λανθασμένων σκέψεων αποτέλεσμα συναισθηματικής διαταραχης και ανωριμοτητας :

• Δεν νιώθω το συναίσθημα της παρουσίας του Θεού στην ζωή μου άρα πρέπει να έχω κάνει κάποια αμαρτία.
• Νιώθω τόσο απόμακρα από τον Θεό άρα ο Θεός με έχει εγκαταλείψει.
• Δεν αισθάνομαι να μελετήσω και να προσευχηθώ άρα δεν μπορώ να προσευχηθώ ή να περιμένω ότι ο Θεός θα μου μιλήσει.
• Νιώθω ότι αγαπητά μου πρόσωπα με εκμεταλλεύονται άρα δεν με αγαπούν, μάλλον με μισούν και θέλουν το κακό μου.
• Νιώθω νευριασμένος χωρίς λόγο άρα είμαι αδιόρθωτος νευρικός εκ φύσεως.

Ο λόγος που μπορεί να τα νιώθουμε αυτά δεν έχει σημασία. Εκείνο που έχει σημασία είναι αν αυτά που νιώθουμε συμφωνούν με αυτά που ο Θεός λέει – και ας μην ξεχνάμε ότι είναι η αλήθεια του λόγου του Θεού που ελευθερώνει ( Κατά Ιωάννη ευαγγέλιο 8:32).

Ο Θεός μέσα από διάφορες καταστάσεις της ζωής μου με έμαθε ένα πολύ δύσκολο μάθημα. Πίστη χωρίς συναισθήματα το ονόμασα και ήταν το σύνθημα μου για να ξεφύγω από τα άσχημα αποτελέσματα που προκαλούσε η ζωή των συναισθημάτων στην ζωή μου. Αργότερα στην ζωήμου ένα άλλο μάθημα ήρθε να αλλάξει τον τρόπο που έβλεπα τα συναισθήματα μου. Πίστη με την βοήθεια των συναισθημάτων. Κατάλαβα λοιπόν ότι τα συναισθήματα δεν είναι εχθρός μου αλλά βοηθός μου. Αν η Χριστιανική ζωή μας ήταν ένα αυτοκίνητο MERCENDES τα συναισθήματα μας θα ήταν οι προειδοποιητικοί λαμπτήρες στο ταμπλό. Σε ένα καλό αυτοκίνητο ο προειδοποιητικός λαμπτήρας δεν πρέπει να κάνει τον οδηγό να πει “τι παλιό-αυτοκίνητο είναι αυτό” αλλά πρέπει να τον κάνει να σκεφτεί την αλήθεια και να ζητήσει να βρει την σωστή γιατρειά για το αυτοκίνητο του. Ο μηχανικός του αυτοκινήτου μας (δηλ. της ψυχής μας) γνωρίζει την κάθε λεπτομέρεια που απασχολεί το αυτοκίνητο μας και μπορεί να το δει εις βάθος εκεί που ο δικός μας απλός νους δεν μπορεί να φτάσει. Ο μηχανικός μας είναι ο Παράκλητος το πνεύμα της αληθείας και οι σκέψεις και ο κόπος που θα κάνουμε να το πάρουμε σε αυτόν λέγονται ειλικρινή και γεμάτη αγάπη προσευχή.

Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΖΩΗ ΠΡΟΫΠΟΘΕΤΕΙ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΘΥΣΙΑ

Για να ζήσουμε όμως την ζωή του αγιασμού εδώ κάτω στην γη χρειάζεται όλο μας το είναι. Ακούστε : Μάρκος 8:34-35. Και αφού προσκάλεσε τους μαθητές τους είπε : Όποιος θέλει να έρθει πίσω από εμένα πρέπει να απαρνηθεί τον εαυτό του να σηκώσει τον σταυρό του και να με ακολουθεί .35. Επειδή όποιος θέλει να σώσει την ψυχή του θα την χάσει και όποιος χάσει την ζωή του εξαιτίας μου και εξαιτίας του ευαγγελίου αυτός θα την σώσει. Με άλλα λόγια ο Κύριος μας ζητά να πεθάνουμε ως προς τονίδιο μας τον εαυτό (αυτοθυσια) σαν προϋπόθεση να κερδίσουμε την ζωή του αληθινού Χριστιανού. Δεν θα μπορέσουμε να ζήσουμε την ζωή του Χριστιανού μέχρι να απαρνηθούμε αυτό που ποτέ δεν ήταν δικό μας – τον ρόλο του να είμαστε ο Θεός της ζωής μας.

Η ζωη του Χριστού προϋποθέτει αυτοθυσια

Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι ανεξάρτητα από το φαινόμενο και τις καταστάσεις γύρω μου εγώ επιλέγω να εμπιστευτώ τον Θεό στην ζωή μου - επιλέγω να βλέπω και να πιστεύω στην εικόνα του Χριστού μέσα μου. Χριστιανική ζωή σημαίνει προχωρώ μέσα στην αδυναμία μου με την δύναμη του ζωντανού Θεού. Πιστεύω και περιμένω με υπομονή την ζωή του Χριστού μέσα μου.

Στόχευσε σε αυτή την ζωή και το μόνο που θα καταφέρεις να πάρεις είναι αυτή την ζωή και τελικά θα την χάσης ακόμα και αυτή στο τέλος. Στόχευσε όμως για την ζωή του Χριστιανού (δηλ. την ζωή του ουρανού στην γη) και ο Θεός θα σου δώσει και αυτήν την ζωή σαν φιλοδώρημα.

Πρόδρομος Κίκας

ΠΙΣΩ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ 

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΔΙΛΗΜΜΑ - Η ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Η πτώση του ανθρώπου στον κήπο της Εδέμ έφερε τον δημιουργό Θεό μπροστά σε ένα μεγάλο ‘δίλημμα’. Από την μια η δικαιοσύνη του Θεού που απαιτούσε τον θάνατο των πρωτοπλάστων καθώς ο Θεός είχε προειδοποιήσει πολύ ξεκάθαρα και από την άλλη η αγάπη του Θεού ζητούσε να θεραπεύσει, να συγχωρήσει και να αποκαταστήσει τον άνθρωπο σώζοντας τον από την δίκαια τιμωρία που του άξιζε.

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ - ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Την ίδια ώρα που η κατάρα της αμαρτίας δίκαια έπεσε πάνω στην γυναίκα και στον άνδρα ο Θεός φανερώνει την αγάπη του αποκαλύπτοντας το σχέδιο της σωτηρίας της αποκατάστασης και της γιατρειάς του ανθρώπου που θα εκτελούσε ο Ιησούς Χριστός . Λέει λοιπόν στον διάβολο «Θα στήσω έχθρα ανάμεσα σε σένα και στη γυναίκα, κι ανάμεσα στο σπέρμα σου και στο σπέρμα της· αυτό θα σου συντρίψει το κεφάλι, κι εσύ θα του λογχίσεις τη φτέρνα του».  Πιστεύω πως καθώς προσπαθούμε να καταλάβουμε το δίλημμα μεταξύ της αγάπης και της δικαιοσύνης του Θεού φωτίζεται περισσότερο το μεγαλείο της αγάπης και ο σκοπός του Θεού στην ζωή μας. Θα προσπαθήσουμε λοιπόν μέσα από δύο πολύ γνωστές περικοπές να  εμβαθύνουμε στην μελέτη αυτή ελπίζοντας πως η χάρη του Θεού δια μέσου του Αγίου Πνεύματος θα ανοίξει τον νου μας για να χωρέσει αυτόν τον ανεξάντλητο και μυστήριο πλούτο της σοφίας του.

 Η πρώτη περικοπή βρίσκεται στο Κατά Ιωάννη 8 όπου διαβάζουμε :

 3 Οι δε γραμματείς και οι Φαρισαίοι φέρνουν προς αυτόν μια γυναίκα που συνελήφθη να διαπράττει μοιχεία, και, αφού την έστησαν στο μέσον,4 του λένε: Δάσκαλε, αυτή η γυναίκα συνελήφθη επ' αυτοφώρω διαπράττοντας μοιχεία.5 Και στον νόμο ο Μωυσής πρόσταξε σε μας, οι γυναίκες αυτού τού είδους να λιθοβολούνται· εσύ, λοιπόν, τι λες;6 Και το έλεγαν αυτό δοκιμάζοντάς τον, για να έχουν να τον κατηγορούν. Ο δε Ιησούς, σκύβοντας κάτω, έγραφε με το δάχτυλό του στη γη.7 Και επειδή επέμεναν ρωτώντας τον, σηκώνοντας το κεφάλι, είπε σ' αυτούς: Όποιος από σας είναι αναμάρτητος, ας ρίξει πρώτος την πέτρα εναντίον της.8 Και πάλι, σκύβοντας κάτω, έγραφε στη γη.9 Και εκείνοι, όταν το άκουσαν, και ελεγχόμενοι από τη συνείδηση, έβγαινε ένας-ένας, αρχίζοντας από τους πρεσβύτερους μέχρι τους τελευταίους· και ο Ιησούς έμεινε μόνος, και η γυναίκα που στεκόταν στο μέσον.10 Και όταν ο Ιησούς σήκωσε το κεφάλι, και μη βλέποντας κανέναν, εκτός από τη γυναίκα, της είπε: Γυναίκα, πού είναι εκείνοι οι κατήγοροί σου; Δεν σε καταδίκασε κανένας; 11 Και εκείνη είπε: Κανένας, Κύριε. Και ο Ιησούς είπε σ' αυτήν: Ούτε εγώ σε καταδικάζω· πήγαινε, και στο εξής μη αμάρτανε.

 Η ΜΟΙΧΑΛΙΔΑ ΓΥΝΑΙΚΑ

Φέρνουν λοιπόν οι Φαρισαίοι την μοιχαλίδα και την ρίχνουν εκεί που βρισκόταν ο Ιησούς Χριστός και τον δοκιμάζουν λέγοντας του « Να η αμαρτία που διέπραξε και η τιμωρία που καθορίζει τη δικαιοσύνη του Θεού είναι θάνατος δια μέσου λιθοβολισμού» Εσύ τι λες ; Αναφέρετε δε ότι το κάνουν αυτό ψάχνοντας αφορμή να τον κατηγορήσουν αφού τον θεωρούσαν φίλο των τελώνων και αμαρτωλών.

Θυμηθείτε πως στοΚατά Ματθαίον 11: 19  ο Χριστός μιλώντας στους Φαρισαίους λέει “Ήρθε ο Υιός τού ανθρώπου τρώγοντας και πίνοντας· και λένε: Δέστε, ένας άνθρωπος φαγάς και κρασοπότης, φίλος τελωνών και αμαρτωλών.” Έλπιζαν λοιπόν πως ο Ιησούς Χριστός αφού ήταν φίλος των αμαρτωλών θα δικαίωνε την μοιχαλίδα και θα αποδεικνυόταν έτσι ότι ήταν παραβάτης του νόμου αφού καταπατούσε την δικαιοσύνη του Θεού που πρόσταζε ότι η γυναίκες αυτού του είδους πρέπει να λιθοβολούνται μέχρι θανάτου. Πως γίνεται όμως ο αναμάρτητος να είναι φίλος των αμαρτωλών. Αυτό σίγουρα ήταν ακατανόητο στους Γραμματείς και τους Φαρισαίους που γνώριζαν ότι η δικαιοσύνη απαιτεί την παραδειγματική τιμωρία του αμαρτωλού.

Ο ΙΣΗΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ | Η ΜΕΓΑΛΗ ΘΥΣΙΑ 

Καμία απάντηση λοιπόν στη ερώτηση των «Πνευματικών» της εποχής. Ο Ιησούς Χριστός όμως σκύβοντας έγραφε στην γη σιωπηλός. Πόσες σκέψεις άραγε να κατάκλυζαν το μυαλό του εκείνη την ώρα…τι να ήταν αυτό που τον βασάνιζε ώστε σκύβοντας έγραφε στην γη σιωπηλός. Περνάει αρκετή ώρα και ο Ιησούς Χριστός διακόπτει της σκέψεις του σηκώνει το κεφάλι του  και λύνει την σιωπή του λέγοντας τους «Όποιος από σας είναι αναμάρτητος, ας ρίξει πρώτος την πέτρα εναντίον της». Μια φράση που πολύ συχνά σήμερα χρησιμοποιούμε λανθασμένα για να δικαιολογήσουμε την αμαρτία μας σε σχέση με αυτή των συνανθρώπων μας χρησιμοποιείτε εδώ από τον Ιησού για να τονίσει την ενοχή και την αμαρτία όλων των ανθρώπων σε σχέση με τον άγιο και αψεγάδιαστο Θεό. Μόνο αυτός που είναι αναμάρτητος έχει δικαίωμα να εκτελέσει την ποινή που απαιτεί η δικαιοσύνη του Θεού. Αυτό κάνει όλους τους κατήγορους να τραπούν σε φυγή και δεν παραμένει κανένας για να την κατηγορήσει κανένας για να εκτελέσει την ποινή που επέβαλε ο νόμος παρά μόνο ένας…ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός. Ο αναμάρτητος Ιησούς Χριστός θα έπρεπε λοιπόν να εκτελέσει την θανατική ποινή ενάντια στην αμαρτωλή μοιχαλίδα σηκώνοντας πρώτος την πέτρα εναντίον της. Σκύβει λοιπόν ξανά κάτω στην γη και βυθίζεται στον κόσμο των σκέψεων που των βασάνιζαν….ήξερε πως για να παραμείνει η μοιχαλίδα ατιμώρητη η μόνη λύση ήταν αυτός ο ίδιος να σηκώσει το βάρος της αμαρτίας της. Η μοναξιά του δρόμου που σύντομα θα τον οδηγούσε στον θάνατο, ο  Γολγοθάς που τον περίμενε, ο ψυχρός Σταυρός, η ταπείνωση και το βάρος της αμαρτίας που θα κουβαλούσε  έκαναν τον Υιό του Θεού να γονατίσει σκύβοντας κατά γης. « Που είναι οι κατήγοροι σου γυναίκα» πού είναι η κατήγοροι σου Πρόδρομε, Γιώργο, Χρήστο, Μαρία, Λευτέρη, Σάββα. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να  σε κατηγορήσει αλλά αυτό δεν σε σώζει μπροστά στον Θεό. Η τελική σωτηρία και η λύτρωση από το βάρος της αμαρτίας ήρθε όταν ο Ιησούς Χριστός της είπε « Ούτε εγώ σε καταδικάζω· πήγαινε, και στο εξής μη αμάρτανε». Εκείνη την στιγμή η μοιχαλίδα σώθηκε από την καταδίκη της καθώς ο Ιησούς Χριστός  υπέγραψε την δική του καταδίκη. Ο αναμάρτητος διαλέγει να γίνει αμαρτία για να σώσει τον αμαρτωλό.

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟ - Η ΓΙΑΤΡΕΙΑ ΜΑΣ

Η δεύτερη περικοπή βρίσκετε στο βιβλίο του Ησαία  στο κεφάλαιο 53 όπου διαβάζουμε μια σπουδαία προφητεία που θα εκπλήρωνε 680 χρόνια αργότερα ο Ιησούς Χριστός. Η προφητεία αυτή περιγράφει πολύ παραστατικά το ‘δίλημμα’ του Θεού μεταξύ της εφαρμογής του νόμου και της τιμωρίας που επέβαλε πάνω στους ανθρώπου και της γιατρειάς και της θεραπείας που η αγάπη του Θεού είχε για να προσφέρει. Εμείς αμαρτήσαμε. Αυτός μας θεράπευσε. Μελετώντας το πολύ γνωστό απόσπασμα από το προφητικό βιβλίο του Ησαΐα (χωρία 3-7) έκανα μια προσπάθεια να ξεχωρίσω τα χωρία που μιλούσαν για την αμαρτία του ανθρώπου σε αντίθεση με αυτά που μιλούσαν για την γιατρειά και την συγχώρεση του Θεού. Στην πρώτη παράγραφος λοιπόν δίνεται μια περιγραφή της ανθρώπινης αμαρτίας ενώ στη δεύτερη φανερώνεται η αποκατάσταση και η γιατρειά που προσφέρει ο Θεός. 

3Εμείς τον καταφρονήσαμε τον απορρίψαμε  σαν άνθρωπο θλίψεων και δόκιμος ασθένειας από τον οποίο κάποιος αποστρέφει το πρόσωπο του, τον καταφρονήσαμε , και τον θεωρήσαμε σαν ένα τίποτα.

4 Αυτός, στην πραγματικότητα, βάσταξε τις ασθένειές μας, και επιφορτίστηκε τις θλίψεις μας· ενώ, εμείς τον θεωρήσαμε τραυματισμένο, πληγωμένο από τον Θεό, και ταλαιπωρημένο.

5 Αυτός, όμως, τραυματίστηκε για τις παραβάσεις μας· ταλαιπωρήθηκε για τις ανομίες μας· η τιμωρία, που έφερε τη δική μας ειρήνη, ήταν επάνω σ' αυτόν· και διαμέσου των πληγών του γιατρευτήκαμε εμείς.

6.Όλοι εμείς πλανηθήκαμε σαν πρόβατα· στραφήκαμε κάθε ένας στον δικό του δρόμο· ο Κύριος, όμως, έβαλε επάνω σ' αυτόν την ανομία όλων μας.

7 Αυτός ήταν καταθλιμμένος και βασανισμένος, αλλά δεν άνοιξε το στόμα του· φέρθηκε σαν αρνί σε σφαγή, και σαν άφωνο πρόβατο μπροστά σ' εκείνον που το κουρεύει, έτσι δεν άνοιξε το στόμα του.

10 Αλλά, ο Κύριος θέλησε να τον βασανίσει· τον ταλαιπώρησε

Πιστεύω πως η ανάμιξη της αμαρτίας του ανθρώπου (Εμείς) με την θεραπεία που προσφέρει ο Θεός (Αυτός) δεν γίνεται τυχαία αλλά έχει σκοπό να μας διδάξει πως η δικαιοσύνη και η αγάπη του Θεού είναι δύο αναπόσπαστα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του. Ο λόγος του Θεού δηλώνει την αμαρτία του ανθρώπου ( απόρριψε, αποστράφηκε, καταφρόνησε τον Θεό). Έρχεται λοιπόν  η δικαιοσύνη του Θεού να τον καταδικάσει ένοχο και να του επιβάλει την τιμωρία του θανάτου. Παράλληλα και αναπόσπαστα όμως έρχεται η αγάπη του Θεού να αναζητήσει την δικαίωση και την αποκατάσταση του αμαρτωλού χωρίς να του επιβληθεί η τιμωρία που δίκαια του αξίζει. Ποιο χαρακτηριστικό του Θεού λοιπόν θα μπορούσε να υπερισχύσει …..η δικαιοσύνη με αποτέλεσμα τον ανθρώπινο θάνατο ή η αγάπη του με αποτέλεσμα την αποκατάσταση και την συγχώρηση του ανθρώπου χωρίς να επιβληθεί η δίκαιη τιμωρία του θανάτου. Η απάντηση; Κανένα από τα δύο από μόνο του αλλά και τα δύο μαζί . Δεν υπήρχε άλλη λύση….Ο Θεός ήταν αποφασισμένος να ικανοποιήσει πλήρως την δικαιοσύνη του χωρίς να απαρνηθεί την αγάπη του για μας. Η λύση ήταν ο ίδιος του ο γιος τον οποίο θέλησε να βασανίζει και να τον ταλαιπωρήσει με τον πιο απάνθρωπο τρόπο καθώς έριξε πάνω του την τιμωρία που έφερε την δικιά μας ειρήνη και σωτηρία. Καθώς έγινα τρείς φορές πατέρας στην παροικία  μου εδώ κάτω στην γη θα μπορούσα να πω με σιγουριά πως η λύση αυτή πόνεσε τον Πατέρα Θεό περισσότερο απ’ ότι πόνεσαν τα καρφιά στα χέρια και το σώμα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Είμαι σίγουρος πως η καρδιά του Πατέρα Θεού ένιωσε τις μαστιγώσεις, το αγκάθινο στεφάνι και τον εμπαιγμό του γιου του περισσότερο από την ψυχή και το σώμα του ίδιου του Χριστού. Ένοιωσε την ίδια του την καρδιά να ξεριζώνεται όταν άκουσε τον μονάκριβο του γιο να κράζει « Κύριε, Κύριε γιατί με εγκαταλείπεις ; »

Ολοκληρώνοντας αυτή την σύντομη μελέτη μια ερώτηση θα μας βοηθήσει να συνοψίσουμε. ‘ Υπάρχει περίπτωση άνθρωπος να ομολογήσει την αμαρτία να προσπαθήσει να διορθώσει το λάθος του και παρόλα αυτά να μην λάβει συγχώρεση;’ Όσο παράδοξο και αν φαίνεται η απάντηση είναι ΝΑΙ. Στο κατά Ματθαίον 27 διαβάζουμε : Τότε, ο Ιούδας, αυτός που τον παρέδωσε, βλέποντας ότι καταδικάστηκε, αφού μεταμελήθηκε επέστρεψε στους πρεσβύτερους τα 30 αργύρια,4 λέγοντας: Αμάρτησα, επειδή παρέδωσα αθώο αίμα. Και εκείνοι είπαν: Και σε μας, τι; Αφορά εσένα.5 Και ρίχνοντας τα αργύρια μέσα στον ναό, αναχώρησε· και φεύγοντας κρεμάστηκε.　Παρόλο που ο Ιούδας έζησε τόσο κοντά στον Ιησού ώστε γνώριζε πολύ καλύτερα από τους Γραμματείς και τους Φαρισαίους την φιλία και την συμπάθια του προς του αμαρτωλούς άφησε την καρδιά του ασυγκίνητη μπροστά στο μεγαλείο της αγάπης του Χριστού. Στην αμαρτία του λοιπόν αντί να τρέξει στα πόδια του Χριστού και να επικαλεστεί την αγάπη του προτίμησε να επιβάλει στον εαυτό του την τιμωρία που του άξιζε. Ενώ ο Ιησούς Χριστός σε λίγες ώρες θα πλήρωνε την τιμωρία και της δικής του προδοσίας αυτός προτίμησε την αυτοδικαίωση περιφρονώντας της αγάπη του Θεού.

Πόσο μεγάλο λοιπόν είναι το κόστος των αμαρτιών μας; Υπερβολικά μεγάλο! Μην προσπαθείς να το σηκώσεις επιφέροντας τον δίκαιο θάνατο επάνω σου. Τρέξε στην αγάπη του Θεού που ο Ιησούς Χριστός φανέρωσε και εκεί θα δεις πως η τιμωρία σου πληρώθηκε. Είσαι ελεύθερος και δικαιωμένος αφού έχεις περάσει από τον θάνατο στην ζωή. Θυμηθείτε τον Ληστή επάνω στον σταυρό. Στο κατά Ματθαίον 27:44 αναφέρεται πως «οι δύο ληστές που είχαν συσταυρωθεί μαζί του, τον ονείδιζαν». Κοιτάξτε όμως πως άλλαξαν τα πράγματα για τον ένα από τους δύο λίγες ώρες αργότερα  καθώς η καρδιά του σπάει μπροστά στο μεγαλείο της αγάπης του Χριστού για τους ανθρώπους. Διαβάζουμε στο κατά Λουκάν 23:

39 Ένας, μάλιστα, από τους κακούργους που κρεμάστηκαν, τον βλασφημούσε, λέγοντας: Αν εσύ είσαι ο Χριστός, σώσε τον εαυτό σου κι εμάς.( Πλέον μόνο ο ένας ονειδίζει)

40 Αποκρινόμενος, όμως, ο άλλος τον επέπληττε, λέγοντας: Ούτε τον Θεό δεν φοβάσαι εσύ, που είσαι μέσα στην ίδια καταδίκη;( Το μεγαλείο της αγάπης του Χριστού συγκίνησε την σκληρή καρδιά του ληστή)

41 Κι εμείς μεν δίκαια· επειδή, απολαμβάνουμε άξια των όσων πράξαμε· αυτός, όμως, δεν έπραξε τίποτε το άτοπο.(Ομολογία της αμαρτίας χωρίς ακόμα να έχει λάβει σωτηρία)

42 Και έλεγε στον Ιησού: Κύριε, θυμήσου με, όταν έρθεις στη βασιλεία σου.

43 Και ο Ιησούς είπε σ' αυτόν: Σε διαβεβαιώνω, σήμερα θα είσαι μαζί μου στον παράδεισο.

Στο χωρίο 42 ο ληστής επικαλείται την αγάπη του Χριστού διασφαλίζοντας έτσι  την σωτηρία του λίγες μόνο στιγμές πριν τον θάνατο του (χωρίο 43). Όλες οι αμαρτίες του, ακόμα και η μεγάλη αμαρτία του ονειδισμού δεν του λογαριάστηκαν επειδή παραδέχτηκε και επικαλέστηκε την αγάπη του Χριστού που εκείνη την ίδια ώρα φρόντιζε για την σωτηρία του.

Σήμερα κάθε ένας που ταπεινώνεται μπροστά στο μεγαλείο του Σταυρού αναγνωρίζοντας την αμαρτία του μπορεί να επικαλεστεί την αγάπη του Χριστού για να τον σώσει. Ευχή μου είναι κανένας να μην χάσει το μεγάλο αυτό δώρο που προσφέρει ο Θεός στους ανθρώπους.