Η απόρριψη είναι πολλές φορές οδυνηρή

Κατά Λουκά Ευαγγέλιο 7:36-8:3, 27/03/2013, Η γυναίκα με το αλαβάστρινο δοχείο με μύρο.

Σημερινή περικοπή: Κατά Λουκά Ευαγγέλιο 7:36-8:3, ( Σχόλια με μπλε γραμματοσειρά)

Η γυναίκα με το αλαβάστρινο δοχείο με μύρο

36 Τον παρακαλούσε τότε κάποιος από τους Φαρισαίους να φάει μαζί του. Και αφού εισήλθε στον οίκο του Φαρισαίου, κάθισε, για να φάει. Ματθ. 26:6; Μάρκ. 14:3; Ιωάν. 11:2; Ιωάν. 12:3;

Ένας Φαρισαίος επ’ ονόματι Σίμωνας παρακαλούσε τον Ιησού να γευματίσει μαζί του. Ήταν γνωστό πως ο Ιησούς πολλές φορές είχε έρθει σε αντιπαράθεση με την στάση ζωής και την διδασκαλία των Φαρισαίων. Παρ’ όλα αυτά ο Ιησούς δεν είναι προσωπολήπτης και γι’ αυτό αποδέχεται την πρόσκληση και πάει στο σπίτι του Σίμωνα.

37 Και ιδού μια γυναίκα που ήταν αμαρτωλή μέσα στην πόλη, και που έμαθε ότι γευματίζει στην οικία του Φαρισαίου, αφού έφερε αλαβάστρινο δοχείομε μύρο

38 και στάθηκε πίσω, κλαίγοντας κοντά στα πόδια του, με τα δάκρυά της άρχισε να βρέχει τα πόδια του και με τις τρίχες της κεφαλής της τα σκούπιζε, και καταφιλούσε τα πόδια του και τα άλειφε με το μύρο.

Η γυναίκα με το αλαβάστρινο δοχείο με μύρο | Η σπατάλη

(37-38) Βλέπουμε μια γυναίκα αλόγιστα  να σπαταλάει ένα πανάκριβο μύρο ( αξίας ενός χρόνου μισθούς) πάνω στον Ιησού! Η πιο φυσιολογική σκέψη περνάει μέσα από το μυαλό κάθε ευσυνείδητου Χριστιανού. Γιατί η σπατάλη; Γιατί να μην δοθούν τα λεφτά που αξίζει αυτό το πολύτιμο άρωμα στους φτωχούς που τόσο αγαπά και υποστηρίζει ο Ιησούς; Γινόμαστε λοιπόν αβίαστα κριτές μιας πράξης που πηγάζει από βαθιά αγάπη και σεβασμό στο πρόσωπο του Ιησού.

Η γυναίκα με το αλαβάστρινο δοχείο με μύρο | Τα σχόλια των άλλων

Ας κρίνουμε καλύτερα την διαχείριση αυτών που μας ανήκουν αντί βιαστικά να κρίνουμε την διαχείριση αυτών που ο Θεός έδωσε σε κάποιους άλλους γιατί αλλιώς μπορεί να είμαστε εμείς αυτοί που θα δεχτούμε επίπληξη από τον Θεό.  Μια πράξη εντελώς παράλογη για μας μπορεί να είναι μια πράξη που κάνει την καρδιά του Θεού να κτυπά πιο δυνατά!

Ας δίνουμε απλόχερα και ας ακολουθούμε αλόγιστα την οδηγία του Αγίου Πνεύματος  ακόμα και αν ερχόμαστε αντιμέτωποι με την άδικη κατάκριση διάφορων πνευματικών, συγγενών ή φίλων. Αν προσέχουμε τα κίνητρα μας απέναντι στον Θεό και αν η αγάπη μας γι’ αυτόν υπερέχει τότε το έργα μας μένουν στον αιώνα αφού ο Θεός ποτέ δεν θα τα ξεχάσει και ίσως, ποιος ξέρει, γίνουμε παράδειγμα προς μίμηση σε άλλους πιστούς. Αντίθετα, αυτός που κατακρίνει τους συνανθρώπους του και τον Θεό γι’ αυτά που δεν μπορεί να καταλάβει ή να δεχτεί καταντά στην πλάνη και σε πράξεις που τον οδηγούν στην καταστροφή.

39 Όταν είδε τότε αυτά ο Φαρισαίος που τον κάλεσε, είπε μέσα του: «Αυτός, αν ήταν προφήτης, θα γνώριζε ποια και τι είδους είναι η γυναίκα που τον αγγίζει, γιατί είναι αμαρτωλή». Λουκ. 15:2;

40 Και αποκρίθηκε ο Ιησούς και είπε προς αυτόν: «Σίμωνα, έχω κάτι να σου πω». Εκείνος του λέει: «Δάσκαλε, πες το».

41 «Κάποιος δανειστής είχε δύο χρεοφειλέτες: ο ένας όφειλε πεντακόσια δηνάρια, και ο άλλος πενήντα.

42 Επειδή δεν είχαν να αποδώσουν τοχρέος, το χάρισε και στους δύο. Ποιος λοιπόν από αυτούς θα τον αγαπήσει περισσότερο;»

43 Αποκρίθηκε ο Σίμωνας και είπε: «Υποθέτω, αυτός στον οποίο χάρισε τα περισσότερα». Εκείνος είπε σ’ αυτόν: «Ορθά έκρινες».

44 Και αφού στράφηκε προς τη γυναίκα, είπε στο Σίμωνα: «Βλέπεις αυτήν τη γυναίκα; Εισήλθα στην οικία σου, νερό δε μου έδωσες για τα πόδια. Αυτή, όμως, με τα δάκρυά της μου έβρεξε τα πόδια και με τα μαλλιά της τα σκούπισε.

45 Φίλημα δε μου έδωσες. Αυτή, όμως, από τη στιγμή που εισήλθα δε σταμάτησε να μου καταφιλά τα πόδια.

46 Με λάδι το κεφάλι μου δεν το άλειψες. Αυτή, όμως, με μύρο άλειψε τα πόδια μου.

47 Γι’ αυτό, σου λέω, έχουν αφεθεί οι αμαρτίες της οι πολλές, και αυτό φαίνεται από το ότι με αγάπησε πολύ· σ’ όποιον όμως λίγο αφήνεται, λίγο αγαπά».

Η γυναίκα με το αλαβάστρινο δοχείο με μύρο | Η συνηδειτοποίηση της αμαρτίας

« Δεν χρειάζεται ο υγιής γιατρό αλλά ο ασθενής » ήταν η φιλοσοφία του Ιησού πιστεύοντας πως για να μπορέσει ο άνθρωπος να έρθει κοντά στον Θεό πρέπει να συνειδητοποιήσει την ανάγκη του για πνευματική γιατρειά. Δεν κατάκρινε την αμαρτωλή γυναίκα που ήταν πεσμένη στα πόδια του σε πλήρη συνειδητοποίηση της αμαρτίας της αλλά χωρίς δισταγμό άφησε ( συγχώρεσε) τις αμαρτίες της.

Ο Σίμωνας μπορεί κατ’ άνθρωπο να ήταν φαινομενικά λιγότερο αμαρτωλός από την γυναίκα αυτή αλλά όχι για τον Θεό. Μεγαλύτερη αμαρτία είναι η αυτό-δικαίωση και η υποκρισία από αυτή της πορνείας γιατί η πρώτη δεν επιτρέπει την άφεση αμαρτιών και την συγχώρεση.  Καμιά αμαρτία όμως δεν είναι τόσο μεγάλη για τον Θεό αν ο άνθρωπος που την κουβαλά ταπεινώνεται και την αφήνει στα πόδια του Ιησού με αληθινή μετάνοια.

48 Είπε τότε σ’ αυτήν: «Σου έχουν αφεθεί οι αμαρτίες». Ματθ. 9:2;

49 Και εκείνοι που κάθονταν μαζί του για να φάνε άρχισαν να λένε μεταξύ τους: «Ποιος είναι αυτός που αφήνει και αμαρτίες;» Ματθ. 9:3;

50 Είπε τότε προς τη γυναίκα: «Η πίστη σου σε έχει σώσει· πήγαινε με ειρήνη».

8

1 Και τότε, συνέβηκε στη συνέχεια αυτός να περιοδεύει από πόλη σε πόλη και από χωριό σε χωριό, κηρύττοντας και ευαγγελιζόμενος τη βασιλεία του Θεού. Και ήταν οι δώδεκα μαζί του,

2 και μερικές γυναίκες που ήταν θεραπευμένες από πνεύματα κακά και από ασθένειες, η Μαρία, που καλείται Μαγδαληνή, από την οποία είχαν εξέλθει εφτά δαιμόνια, Ματθ. 27:55-56; Μάρκ. 16:9;

3 και η Ιωάννα, η γυναίκα του Χουζά, του επιτρόπου του Ηρώδη, και η Σουσάνα και άλλες πολλές, οι οποίες τους διακονούσαν από τα υπάρχοντά τους.

Κατά Λουκά Ευαγγέλιο 7:11-35, 26/03/2013, Η ανάσταση του γιού της χήρας, Η ερώτηση του Ιωάννη του βαπτιστή

Σημερινή περικοπή: Κατά Λουκά Ευαγγέλιο 7:11-35, ( Σχόλια με μπλε γραμματοσειρά)

11 Και συνέβηκε αμέσως μετά ο Ιησούς να πάει σε μια πόλη που καλείται Ναΐν και πήγαιναν μαζί του οι μαθητές του και πλήθος πολύ.

12 Μόλις λοιπόν πλησίασε στην πύλη της πόλης, τότε ιδού, έφερναν έξω έναν πεθαμένο, μονογενή γιο της μητέρας του, και αυτή ήταν χήρα. Και αρκετό πλήθος της πόλης ήταν μαζί της.

13 Και όταν την είδε ο Κύριος, τη σπλαχνίστηκε και τής είπε: «Μην κλαις».

14 Και αφού πλησίασε, άγγιξε τη σορό, και εκείνοι που τη βάσταζαν στάθηκαν· και είπε: «Νεαρέ, σου λέω, σήκω». Πράξ. 9:40;

15 Και ανακάθισε ο νεκρός και άρχισε να μιλά, και τον έδωσε στη μητέρα του.

16 Κατέλαβε τότε φόβος όλους και δόξαζαν το Θεό, λέγοντας: «Προφήτης μεγάλος εγέρθηκε μεταξύ μας», και: «Επισκέφτηκε ο Θεός το λαό του». Λουκ. 1:68; Λουκ. 24:19; Ιωάν. 4:19; Ιωάν. 6:14; Ιωάν. 9:17;

 Η ανάσταση του γιού της χήρας | Ο γιός της χήρας

Γιατί ο Ιησούς να επέμβει ανασταίνοντας τον νεκρό γιο της χήρας όταν κανείς δεν αναφέρεται να του ζητά κάτι τέτοιο;  Ο Θάνατος θεωρείται πράγμα τελεσίδικο και γι’ αυτό κανείς, συμπεριλαμβανομένου και της χήρας μάνας, δεν σκέφτεται καν να ζητήσει από τον Ιησού να επέμβει. Ο Ιησούς όμως είναι σπλαχνικός! Ακόμα και όταν εμείς απελπιζόμαστε δοκιμαζόμενοι αυτός επεμβαίνει για να σηκώσει το βάρος μας και να μας ξανασηκώσει πνευματικά. Στα σπλάχνα λοιπόν του Θεού είναι αγάπη, είναι έλεος ( δεν κάνει σε μας την δίκαια τιμωρία που μας αξίζει) και είναι χάρη ( κάνει σε μας το καλό παρόλο που δεν μας αξίζει). 

17 Και εξήλθε αυτή η φήμη σε όλη την Ιουδαία γι’ αυτόν και σε όλα τα περίχωρα.

18 Και ανάγγειλαν στον Ιωάννη οι μαθητές του για όλα αυτά. Και αφού προσκάλεσε κάποιους, δύο από τους μαθητές του, ο Ιωάννης Ματθ. 11:2;

19 τούς έστειλε προς τον Κύριο, λέγοντας: «Εσύ είσαι ο ερχόμενος ή άλλον να προσδοκούμε;»

20 Παρουσιάστηκαν λοιπόν προς αυτόν οι άντρες και είπαν: «Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής μάς απέστειλε προς εσένα λέγοντας: “Εσύ είσαι ο ερχόμενος ή άλλον να προσδοκούμε”;»

21 Εκείνη την ώρα θεράπευσε πολλούς από νόσους και μάστιγες και πνεύματα κακά και χάρισε τοφως σε πολλούς τυφλούς, ώστε να βλέπουν.

22 Και τότε αποκρίθηκε και τους είπε: «Πάτε και αναγγείλτε στον Ιωάννη αυτά που είδατε και ακούσατε: τυφλοί αποκτούν το φως τους, χωλοί περπατούν, λεπροί καθαρίζονται και κουφοί ακούν, νεκροί εσκίρονται, φτωχοί ευαγγελίζονται. Ησ. 29:18; Ησ. 35:5; Ησ. 61:1;

23 Και μακάριος είναι αυτός που δε θα σκανδαλιστεί με εμένα».

24 Και όταν έφυγαν οι αγγελιοφόροι του Ιωάννη, άρχισε να λέει προς τα πλήθη για τον Ιωάννη: «Τι εξήλθατε στην έρημο να δείτε με θαυμασμό; Καλάμι που σαλεύεται από τον άνεμο; Ματθ. 11:7;

25 Όχι, βέβαια. Αλλά τι εξήλθατε να δείτε; Άνθρωπο με μαλακά ρούχα ντυμένο; Ιδού, αυτοί που ζουν με λαμπρά ρούχα και με τρυφηλή ζωή είναι στους βασιλικούς οίκους.

26 Αλλά τι εξήλθατε να δείτε; Προφήτη; Ναι, σας λέω, και περισσότερο από προφήτη.

27 Αυτός είναι για τον οποίο έχει γραφτεί: Ιδού, αποστέλλω τον αγγελιοφόρο μου πριν από το πρόσωπό σου, ο οποίος θα παρασκευάσει την οδό σου μπροστά σου. Μαλ. 3:1; Μάρκ. 1:2;

28 Σας λέω: δεν είναι κανένας μεγαλύτερος από τον Ιωάννη μεταξύ των γεννημένων από γυναίκες. Αλλά ο μικρότερος στη βασιλεία του Θεού είναι μεγαλύτερος από αυτόν».

29 Και όταν το άκουσε όλος ο λαός και οι τελώνες, δικαίωσαν το Θεό, επειδή βαφτίστηκαν το βάφτισμα του Ιωάννη.

30 Ενώ οι Φαρισαίοι και οι νομικοί απορρίψανε τη βουλή του Θεού για τους εαυτούς τους, επειδή δε βαφτίστηκαν από αυτόν.

Από την  ερώτηση του Ιωάννη του βατπιστή στον Χριστό καταλαβαίνουμε πως όταν πολλά ανεξήγητα συνέβηκαν στην ζωή του και βρέθηκε αντιμέτωπος με τον φόβο των ανθρώπων, φαίνεται ένοιωσε μόνος και αδικημένος από τον Θεό. (10) Ακούγονται σκληρά τα λόγια του προς τον Ιησού « Εσύ είσαι αυτός που μεριμνούμε ή να περιμένουμε κάποιον άλλο» αλλά ας μην ξεγελιόμαστε…. Κάθε φορά που δυσανασχετούμε και γκρινιάζουμε μέσα στις δυσκολίες της ζωής επαναλαμβάνουμε και εμείς την ίδια ερώτηση στον Χριστό. Και μάλιστα στην δική μας περίπτωση είναι ακόμη πιο σκληρά γιατί σχεδόν κανένας από μας δεν βρίσκεται αντιμέτωπος με τον διωγμό σε βαθμό θανάτου όπως ήταν τότε ο Ιωάννης ο βαπτιστής.

31 «Με τι λοιπόν να παρομοιάσω τους ανθρώπους της γενιάς αυτής και με τι είναι όμοιοι; Ματθ. 11:16;

32 Είναι όμοιοι με παιδιά που κάθονται στην αγορά και φωνάζουν το ένα προς το άλλο παίζοντας, τα οποία λένε: “Σας παίξαμε αυλό και δε χορέψατε, θρηνήσαμε και δεν κλάψατε”.

33 Γιατί έχει έρθει ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, που δεν τρώει άρτο μήτε πίνει κρασί, και λέτε: “Δαιμόνιο έχει”. Ματθ. 3:4; Μάρκ. 1:6;

34 Έχει έρθει ο Υιός του ανθρώπου, που τρώει και πίνει, και λέτε: “Ιδού άνθρωπος φαγάς και οινοπότης, φίλος τελωνών και αμαρτωλών”.

35 Και δικαιώθηκε η σοφία από όλα τα τέκνα της».

Κατά Λουκά Ευαγγέλιο 6:39-7:10, 25/03/2013,

Σημερινή περικοπή: Κατά Λουκά Ευαγγέλιο 6:39-7:10, ( Σχόλια με μπλε γραμματοσειρά)

39 Είπε μάλιστα και μια παραβολή σ’ αυτούς: «Μήπως δύναται τυφλός να οδηγεί τυφλό; Δε θα πέσουν και οι δύο σε βόθρο; Ησ. 42:19; Ματθ. 15:14;

40 Δεν υπάρχει μαθητής πάνω από το δάσκαλό του· και κάθε καταρτισμένος θα είναι όπως ο δάσκαλός του. Ματθ. 10:24; Ιωάν. 13:16; Ιωάν. 15:20;

41 Και γιατί βλέπεις την αγκίδα που είναι μέσα στο μάτι του αδελφού σου, ενώ το δοκάρι που είναι μέσα στο δικό σου μάτι δεν παρατηρείς; Ματθ. 7:3;

42 Πώς δύνασαι να λες στον αδελφό σου: “Αδελφέ, άφησε να βγάλω την αγκίδα που είναι μέσα στο μάτι σου”, ενώ ο ίδιος το δοκάρι μέσα στο μάτι σου δεν βλέπεις; Υποκριτή, βγάλε πρώτα το δοκάρι από το μάτι σου, και τότε θα δεις καθαρά την αγκίδα που είναι μέσα στο μάτι του αδελφού σου, για να τη βγάλεις». Παρ. 18:17;

Συγχώρεση ή Κατάκριση

Ο άνθρωπος που δεν μπορεί να συγχωρέσει και να κάνει έλεος στους συνανθρώπους του δεν συνειδητοποιεί την δική του ανάγκη για έλεος και συγχώρεση από τον Θεό και έτσι εύκολα καταφεύγει στην κατάκριση. Όλοι έχουμε την τάση όταν βλέπουμε το κακό στους άλλους να το κατακρίνουμε πολλές φορές χαρακτηρίζοντας τους με διάφορα κοσμητικά επίθετα ( Κατάκριση). Αυτός είναι ψεύτης, αναιδής, ευέξαπτος, ανυπόμονος, απρόσεκτος και άλλα άσχημα επίθετα πολλές φορές βιαζόμαστε να ξεστομίσουμε ακόμα και ενάντια σε ανθρώπους που αγαπάμε.

Ο λόγος τους Θεού λοιπόν μας καλεί να μην κρίνουμε τους άλλους τόσο αυστηρά(7:1) αλλά με την ίδια επιείκεια και υπομονή με την οποία ο Θεός μας μεταχειρίζεται έτσι και εμείς οφείλουμε να βλέπουμε τους άλλους 7:2. Αυτό δεν σημαίνει φυσικά πως δεν θα ξεχωρίζουμε το κακό αλλά αντιθέτως θα πρέπει να διαχωρίζουμε την θέση μας γρήγορα και ξεκάθαρα χωρίς όμως να κρίνουμε και να καταδικάζουμε τους συνανθρώπους μας.

43 «Γιατί δεν υπάρχει δέντρο καλό που να κάνει καρπό σάπιο, ούτε πάλι δέντρο σάπιο που να κάνει καρπό καλό. Ματθ. 7:17; Ματθ. 12:33;44 Γιατί κάθε δέντρο γνωρίζεται από το δικό του καρπό. Γιατί από αγκάθια δε μαζεύουν σύκα ούτε από βάτο τρυγούν σταφύλια. Ματθ. 7:16;45 Ο αγαθός άνθρωπος από τον αγαθό θησαυρό της καρδιάς του προφέρει το αγαθό, και ο κακός από τον κακό προφέρει το κακό. Γιατί από το περίσσευμα της καρδιάς μιλά το στόμα του». Ματθ. 12:34; Ματθ. 12:35;46 «Και τι με καλείτε: “Κύριε, Κύριε”, και δεν κάνετε όσα λέω; Μαλ. 1:6; Ματθ. 7:21; Ματθ. 25:11; Λουκ. 13:25; Ρωμ. 2:13; Ιακ. 1:22;47 Καθένας που έρχεται προς εμένα και ακούει τα λόγια μου και τα εφαρμόζει θα σας υποδείξω με ποιον είναι όμοιος: Ματθ. 7:24;48 όμοιος είναι με άνθρωπο που οικοδομεί οικία, ο οποίος έσκαψε και βάθυνε και έθεσε θεμέλιο πάνω στο βράχο. Και όταν έγινε πλημμύρα, όρμησε ο ποταμός πάνω στην οικία εκείνη, αλλά δεν μπόρεσε να τη σαλέψει, γιατί οικοδομήθηκε καλά.49 Αλλά εκείνος που άκουσε και δεν εφάρμοσε είναι όμοιος με άνθρωπο που οικοδόμησε οικία πάνω στη γη χωρίς θεμέλια. Σ’ αυτήν την οικία όρμησε πάνω ο ποταμός και ευθύς κατάπεσε, και το ρήγμα της οικίας εκείνης έγινε μεγάλο».

Ο λόγος του Θεού στα χωρία 37 και 38 μας καλεί να μην κρίνουμε τους συνανθρώπους μας. Παρόλα αυτά μας καλεί να διακρίνουμε(44-45) το κακό και αυτούς που το διαδίδουν ώστε με κάθε αντίσταση να προστατεύουμε τον εαυτό μας και την εκκλησία.

Τα έργα λοιπόν και όχι τα λόγια είναι αυτά που κάνουν κάποιον να ξεχωρίζει. Δεν είναι αρκετό να φαινόμαστε Χριστιανοί επικαλούμενοι την χάρη του και την αγάπη του (46) αλλά να αποδεικνύουμε με τις πράξεις μας και την υπακοή μας την γνησιότητα μας.

Κτίσε πάνω στον βράχο

Φανταστείτε κάποιον που ενώ γνωρίζει ότι η άμμος δεν μπορεί να είναι σταθεί γερό θεμέλιο για το σπίτι του αποφασίζει χάριν ευκολίας να το χτίσει εκεί. Μπορεί εξωτερικά το σπίτι του να φαντάζει όμορφο και στερεό αλλά με την πρώτη κακοκαιρία θα φανερωθεί η κακιά επιλογή του και το σπίτι του θα γκρεμιστεί. Έτσι λοιπόν μοιάζει ο άνθρωπος εκείνος που ενώ ακούει και δέχεται το λόγο του Θεού δεν επιτρέπει να γίνει πράξη στην ζωή του (49). Αντιθέτως ο άνθρωπος που επενδύει στην αλήθεια του λόγου του Θεού ακόμα και αν αυτό είναι πολλές φορές επώδυνο στα δύσκολα αυτής της ζωής θα σταθεί και θα τα ξεπεράσει νικητής(48)!

7

1 Όταν συμπλήρωσε όλα τα λόγια του που έπρεπε να πει στα αυτιά του λαού, εισήλθε στην Καπερναούμ. Ματθ. 8:5;

2 Και ο δούλος κάποιου εκατόνταρχου, που ήταν σε κακή κατάσταση, έμελλε να πεθάνει, ο οποίος του ήταν πολύτιμος.

3 Όταν άκουσε λοιπόν για τον Ιησού, απέστειλε προς αυτόν πρεσβυτέρους των Ιουδαίων, παρακαλώντας τον για να έρθει να διασώσει το δούλο του.

4 Εκείνοι, αφού παρουσιάστηκαν στον Ιησού, τον παρακαλούσαν επιμόνως λέγοντας: «Άξιος είναι αυτός στον οποίο θα παράσχεις τούτο.

5 Γιατί αγαπά το έθνος μας και τη συναγωγή αυτός την οικοδόμησε σ’ εμάς».

6 Ο Ιησούς τότε προχωρούσε μαζί τους. Αλλά ενώ ήδη δεν απείχε μακριά από την οικία του, έστειλε φίλους ο εκατόνταρχος, λέγοντάς του: «Κύριε, μην ενοχλείσαι, γιατί δεν είμαι ικανός να εισέλθεις κάτω από τη στέγη μου.

7 Γι’ αυτό ούτε τον εαυτό μου δε θεώρησα άξιο να έρθει προς εσένα· αλλά πες ένα λόγο και ας γιατρευτεί ο δούλος μου.

8 Γιατί κι εγώ είμαι άνθρωπος υποτασσόμενος σε εξουσία, έχοντας κάτω από τον εαυτό μου στρατιώτες, και λέω σε τούτον: “Πήγαινε”, και πηγαίνει. Και στον άλλο: “Έλα”, και έρχεται. Και στο δούλο μου: “Κάνε αυτό”, και το κάνει».

9 Όταν άκουσε τότε αυτά ο Ιησούς, τον θαύμασε και στράφηκε στο πλήθος που τον ακολουθούσε και είπε: «Σας λέω, ούτε μέσα στο λαό Ισραήλ δε βρήκα τόσο πολλή πίστη».

10 Και όταν επέστρεψαν στον οίκο αυτοί που στάλθηκαν, βρήκαν το δούλο να είναι υγιής.

Ο Εκατόνταρχος

Στην συνέχεια βλέπουμε την πίστη ενός Ρωμαίου αξιωματικού ( ο Εκατόνταρχος) ο οποίος παίρνει το θάρρος να ζητήσει θεραπεία από τον Ιησού για τον δούλο που αγαπούσε(3).

Τέτοια ήταν η ταπεινότητα και η πίστη αυτού του ανθρώπου που αναγνωρίζει δημόσια ότι δεν είναι άξιος να δεχτεί τον Χριστό  στο σπίτι του και ότι ένας μοναχά λόγος του θα ήταν αρκετός να κάνει τον αγαπημένο του δούλο καλά(6). Μπορούμε λοιπόν να ζητάμε για να επέμβει ο Θεός δυναμικά στην ζωή αγαπητών μας ανθρώπων αναγνωρίζοντας έτσι την εξουσία και την παντοδυναμία του Θεού μας. Εδώ, ο λόγος του Θεού δεν αναφέρεται καθόλου στο πιστεύω ή τα έργα του άρρωστου δούλου παρά μόνο στην πίστη και το ταπεινό πνεύμα που ο Εκατόνταρχος είχε, χάρη του οποίου ο Θεός κάνει την θεραπεία. Αυτός ο εκατόνταρχος παρόλο που δεν ήταν ιουδαίος ( άνθρωπος δηλαδή που μεγάλωσε και μαθήτευσε στα πράγματα του Θεού) έδειξε με απλή αλλά δυνατή πίστη ότι ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης ή φίλος των θρησκευόμενων αλλά αυτών που ειλικρινά και ταπεινά των αναζητούν.

Σημερινή περικοπή: Κατά Λουκά Ευαγγέλιο 5:29-6:11, ( Σχόλια με μπλε γραμματοσειρά)

29 Και ο Λευίς τού έκανε μεγάλη υποδοχή μέσα στην οικία του, και ήταν πολύ πλήθος τελωνών και άλλων που ήταν μαζί τους καθισμένοι, για να φάνε. Ματθ. 9:10; Μάρκ. 2:15; Λουκ. 15:1;

30 Και οι Φαρισαίοι και οι γραμματείς τους γόγγυζαν προς τους μαθητές του, λέγοντας: «Γιατί τρώτε και πίνετε μαζί με τους τελώνες και τους αμαρτωλούς;»

31 Και αποκρίθηκε ο Ιησούς και είπε προς αυτούς: «Δεν έχουν ανάγκη οι υγιείς από γιατρό, αλλά οι ασθενείς.

32 Δεν έχω έρθει να καλέσω δίκαιους, αλλά αμαρτωλούς σε μετάνοια». Ματθ. 9:13; Λουκ. 19:10; 1Τιμ. 1:15;

33 Εκείνοι είπαν προς αυτόν: «Οι μαθητές του Ιωάννη νηστεύουν συχνά και κάνουν δεήσεις, όμοια κι εκείνοι των Φαρισαίων, ενώ οι δικοί σου τρώνε και πίνουν». Ματθ. 9:14;

34 Ο Ιησούς τότε είπε προς αυτούς: «Μήπως μπορείτε να κάνετε να νηστέψουν τους καλεσμένους στο γάμο, ενώ ο γαμπρός είναι μαζί τους; Ησ. 62:5; 2Κορ. 11:2;

35 Θα έρθουν όμως ημέρες και, όταν ο γαμπρός αφαιρεθεί από αυτούς, τότε θα νηστέψουν εκείνες τις ημέρες».

36 Έλεγε μάλιστα και παραβολή προς αυτούς: «Κανείς μπάλωμα από καινούργιο ρούχο, αφού το σχίσει, δεν το βάζει πάνω σε ρούχο παλιό. Ειδεμή, βέβαια, και το καινούργιο θα σχίσει το παλιό και στο παλιό δε θα ταιριάξει το μπάλωμα που προέρχεται από το καινούργιο.

37 Και κανείς δε βάζει κρασί νέο σε ασκιά παλιά. Ειδεμή, θα σπάσει βέβαια το κρασί το νέο τα ασκιά, και αυτό θα χυθεί έξω και τα ασκιά θα πάνε χαμένα. Ματθ. 9:17; Μάρκ. 2:22;

38 Αλλά κρασί νέο πρέπει να βάζουν σε ασκιά καινούργια.

39 Και κανείς, όταν πιει παλιό, δε θέλει νέο. Γιατί λέει: “Το παλιό είναι καλό”».

Υποκρισία | Υποκριτης είναι αυτός που πιστεύει ότι δεν έχει ανάγκη απο γιατρεια!

Σε όλους αρέσει να χαίρουν εκτίμησης και σεβασμού. Σε όλους αρέσει να τους θαυμάζουν και να τους εκτιμούν. Τι γίνεται όμως όταν αυτά που πιστεύουμε έρχονται σε αντίθεση με αυτό που όλοι θεωρούν σωστό; Όλοι  μισούσαν τους τελώνες ( ιουδαίοι προδότες) γιατί αυτοί ήταν οι μεσάζοντες για τους Ρωμαίους ώστε να εισπράττονται δυσβάσταχτοι φόροι. Οι άνθρωποι βλέπουν και κρίνουν ανελέητα τους συνανθρώπους τους βάση των έργων τους αγνοώντας ότι η αμαρτία που βλέπουν και καταδικάζουν στους άλλους υπάρχει και στην δικιά τους καρδιά.

Ο Χριστός όμως όταν βλέπει τους ανθρώπους κάνει χάρη και έλεος, κοιτάει με αγάπη και βλέπει το δυναμικό τους μαζί με τον Θεό. Ο Ιησούς ονομάστηκε από τους εχθρούς του φίλος τελώνων και αμαρτωλών αλλά η κατηγορία τους ήταν για αυτόν έπαινος και δόξα. Σ’ αυτούς τους ανθρώπους που όλοι απέρριπταν κατηγορηματικά ο Χριστός έβλεπε ελπίδα για αλλαγή και σπουδαίο μέλλον μαζί με τον Θεό. Ο Χριστός θεωρεί αυτούς τους ανθρώπους ασθενείς που χρειάζονται γιατρειά σε αντίθεση με τους Φαρισαίους που δεν μπορούσαν να λάβουν συγχώρεση γιατί δεν αναγνώριζαν από υπερηφάνεια την ανάγκη τους για μετάνοια.

Αξίζει λοιπόν ο καθ’ ένας μας να κάνει  αυτοεξέταση για να διαπιστώσει αν τέτοιο φαρισαϊκό πνεύμα έχει εισβάλει στην καρδιά του. Αν κατηγορούμε τους συνανθρώπους μας, αν δεν τους συγχωρούμε εύκολα ή στηρίζουμε την δικαιοσύνη μας μπροστά στον Θεό σε κάποια έργα μας τότε το πνεύμα του Φαρισαϊσμού  έχει βάλει ρίζα και στην δικιά μας καρδιά. Ας μην αργούμε να εξομολογηθούμε την αμαρτία μας και να τρέξουμε στην αγκαλιά του Ιησού που παραμένει ανοικτή και ελπίζει για μας.

6

1 Συνέβηκε λοιπόν ένα Σάββατο να πορεύεται μέσα από τα σπαρτά και μαδούσαν οι μαθητές του και έτρωγαν τα στάχυα, αφού τα έτριβαν με τα χέρια. Δευτ. 23:25; Ματθ. 12:1; Μάρκ. 2:23;

2 Μερικοί τότε από τους Φαρισαίους είπαν: «Γιατί κάνετε αυτό που δεν επιτρέπεται το Σάββατο;» Έξ. 20:10;

3 Και ο Ιησούς αποκρίθηκε προς αυτούς και είπε: «Δε διαβάσατε ούτε αυτό που έκανε ο Δαβίδ, όταν πείνασε αυτός και όσοι ήταν μαζί του; 1Σαμ. 21:6;

4 Πώς εισήλθε στον οίκο του Θεού και έλαβε και έφαγε τους άρτους της προθέσεως και έδωσε σ’ αυτούς που ήταν μαζί του, τους οποίους δεν επιτρέπεται να φάνε παρά μόνο οι ιερείς;» Λευ. 24:9;

5 Και τους έλεγε: «Κύριος είναι του Σαββάτου ο Υιός του ανθρώπου». Ματθ. 12:8; Μάρκ. 2:28;

Η Τυπολατρία οδηγει μακρυά απο τον Θεό

Παρόλο που ο Ιησούς ξεκάθαρα και κατά πρόσωπο αντιτάσσεται στο πνεύμα της υποκρισίας και της περηφάνιας των Φαρισαίων βλέπουμε πως συνεχίζουν να κατακρίνουν τους άλλους διακηρύττοντας καυχούμενοι ότι αυτοί είναι υγιείς και δεν έχουν ανάγκη για γιατρειά. Πόσο στ’ αλήθεια λυπηρό είναι πολλοί άνθρωποι να είναι τόσο κοντά στην αλήθεια ( δηλαδή τον Χριστό ) αλλά να επιλέγουν συνειδητά να ζουν το ψέμα του εγωισμού και της υπερηφάνειας. Η αγάπη του Χριστού (νέο ύφασμα) δεν μπορεί να έχει σχέση με παλιά μυαλά (παλιά ρούχα) όπως το νέο κρασί δεν μπορεί να το βάλει κανείς σε παλιά ασκιά.

6 Συνέβηκε μάλιστα άλλο Σάββατο να εισέλθει αυτός στη συναγωγή και να διδάσκει. Και ήταν ένας άνθρωπος εκεί, και το χέρι του το δεξί ήταν ξερό. Ματθ. 12:9; Μάρκ. 3:1;

7 Τον παρατηρούσαν λοιπόν οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι, για να δουν αν θεραπεύει το Σάββατο, ώστε να βρουν κάτι να τον κατηγορούν.

8 Αλλά αυτός ήξερε τους διαλογισμούς τους, και είπε στον άντρα που είχε ξερό το χέρι: «Σήκω και στάσου στο μέσο». Και αυτός σηκώθηκε και στάθηκε.

9 Είπε τότε ο Ιησούς προς αυτούς: «Σας ρωτώ αν επιτρέπεται κανείς το Σάββατο να αγαθοποιήσει ή να κακοποιήσει, να σώσει ζωή ή να καταστρέψει;»

10 Και αφού κοίταξε γύρω όλους αυτούς, του είπε: «Έκτεινε το χέρι σου». Εκείνος το έκανε και αποκαταστάθηκε το χέρι του. 2Σαμ. 13:6;

11 Αυτοί όμως έγιναν έξω φρενών και συζητούσαν μεταξύ τους τι θα μπορούσαν να κάνουν στον Ιησού.

Υποκρισία και παραδόσεις

Η υποκρισία κοιτά να βρει αφορμή για να κάνει το δικό της(2) ενώ η ειλικρινή αναζήτηση της αλήθειας είναι έτοιμη να αλλάξει, χαίρεται στην μετάνοια και ζητά την θεραπεία που μόνο η Ιησούς μπορεί να προσφέρει. Η υποκρισία δεν νοιάζεται για τους άλλους, βρίσκει τρόπους να δικαιολογήσει την έλλειψη έμπρακτης αγάπης στους συνανθρώπους πολλές φορές χρησιμοποιώντας εντολές ή παραδόσεις που είναι γενικά αποδεκτές ως πνευματικές .

Είναι πιο σημαντική η παράδοση μας από το την αγάπη μας; Τι αξίζει περισσότερο να πράξει κανείς με αγάπη (θεραπεύοντας ένα άνθρωπο την ημέρα του Σαββάτου) ή να μείνει πιστός στην τυπολατρία και στις ανθρώπινες παραδόσεις; Ο Ιησούς δεν διστάζει λοιπόν να θεραπεύει την ημέρα του Σαββάτου παρόλο που βάση παράδοσης των Ιουδαίων αυτό ήταν απαγορευμένο και σίγουρα θα του προκαλούσε μπελάδες. Γιατί ο Χριστός δεν είπε στον άνθρωπο αυτό να περάσει την επομένη για να τον θεραπεύσει αλλά προς παραδειγματισμό όλων τον βάζει στο μέσο της σύναξης και τον θεραπεύει. Πολλές φορές ο πιστός βρίσκεται αντιμέτωπος με την ανθρώπινη υποκρισία και τότε πρέπει να της επιτίθεται κατά μέτωπο χωρίς να λογαριάζει το κόστος.