Σημερινό ανάγνωσμα από την Καινή Διαθήκη Α Κορινθίους 12:1-26 

Το Χαρισμα της νέας ζώη με τον Θεο

Ο Απόστολος υπενθυμίζει στους πιστούς την Κορίνθου να μην μπερδεύουν το άσχημο παρελθόν της ζωής του με το ένδοξο μέλλον που ο Θεός έχει γι’ αυτούς (2). Πριν πιστέψεις ήσουν δούλος του ποτού, των ναρκωτικών, του φόβου, την πορνείας, της πορνογραφίας, της άσωτης ζωής; Ο Θεός λοιπόν σε διακηρύττει ελεύθερο από όλα αυτά! Δεν πρέπει να υπακούμε στην ηττοπάθεια φέρνοντας μέσα στην εκκλησία το άσωτο παρελθόν μας , επικαλούμενοι την ανθρώπινη αδυναμία μας υβρίζοντας έτσι το όνομα και την δόξα ( το πραγματικό χαραχτήρα και είναι ) του Θεού (3)! Πίστεψε το, ΕΙΣΑΙ ΝΙΚΗΤΗΣ, ΕΙΣΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ από το παρελθόν σου . Κοίταξε το ένδοξο μέλλον του Θεού στην ζωή σου αυτό για το οποίο θυσιάστηκε, το όραμα του Θεού για σένα ένα όραμα που του στοίχισε τον μονάκριβο του γιό.

Το Χάρισμα | Χάρισμα, διακονία και λειτουργήματα στην εκκλησία

Στο ένδοξο παρόν και μέλλον στην ζωή ο Θεός δίνει διαφορετικό χάρσιμα, διακονία ή λειτούργημα  ( ενεργημάτων) για τον καθ’ ένα μας. Ο σκοπός τους είναι να χτίζουν και να αυξάνουν την εκκλησία του Χριστού κάτω στην γη(7). Δεν πρέπει να γίνονται ποτέ αφορμή για ζηλοτυπίες και διαμάχες. Αν αυτό γίνει το χαρισμα μας αποτυγχάνει τον σκοπό του δηλαδή την ενότητα και το κοινό συμφέρον της εκκλησίας.

Το χαρισμα για τον καθ' ένα μας είναι διαφορετικό και αυτό πρέπει να μας ενώνει

Όπως το σώμα είναι ένα αλλά έχει πολλά μέλη έτσι και στην εκκλησία οι πιστοί έχουν διαφορετικό χάρισμα ( ή χαρίσματα ) αλλά πρέπει να στέκονται σε ενότητα σαν ένα σώμα. Δεν μπορεί να πεί το αυτί στο μάτι ότι είναι πιο σημαντικό αλλά όλα τα μέλη του σώματος είναι ισότιμα επειδή αποτελούν μέρος του σώματος. Οι ρόλοι αλλάζουν μέσα στην εκκλησία αλλά πρέπει στο χάρισμα που ο Θεός έδωσε στον καθ' ένα μας να εξουσιάζει η αγάπη. Αγάπη για τον Θεό και αγάπη για τον πλησίον .... και η αγάπη δεν υπερηφανεύεται ούτε καυχιέται με εγωισμό. 

Σημερινό ανάγνωσμα από την Καινή Διαθήκη Α Κορινθίους 11:17-34

Θεία Κοινωνία | Η Θεία κοινωνία διδάσκει ενότητα και αγάπη

Στο σημερινό ανάγνωσμα με αφορμή τις διαιρέσεις και τους διαχωρισμούς στην εκκλησία γίνεται μία θαυμάσια αναφορά στην Θεία Κοινωνία. Η θέση κάθε Πιστού είναι μέσα στην εκκλησία σε κοινωνία με άλλους πιστούς όπου θα κυριαρχεί η ενότητα και η αγάπη(18). Διαφορές θα υπάρχουν πάντα (19) και αυτό το χρησιμοποιεί ο Θεός για να δοκιμάσει και να δυναμώσει τον χαραχτήρα και την πίστη των αληθινών Χριστιανών. Σίγουρα όμως οι διαφορές αυτές δεν πρέπει να γίνονται αφορμή για διαιρέσεις και διακρίσεις. Η Θεία Κοινωνία όπως ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός μας δίδαξε να την ακολουθούμε πρέπει να ενώνει , να αγκαλιάζει τους πιστούς και να δηλώνει και να διακηρύττει την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και την ΣΩΤΗΡΙΑ που μας χαρίζει ο Θεός δια μέσου της σταυρικής θυσίας του γιού του.

Θεία Κοινωνια | Η συγχώρεση και η αποδοχή των άλλων στην Θεία Κοινωνία

Αυτός ο «θεσμός» που ο ίδιος ο Χριστός θέσπισε πρέπει να ακολουθείται μέχρι της « ελεύσεως αυτού» διακηρύττοντας έτσι την προσμονή του κάθε πιστού για την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού. Η Θεία κοινωνία είναι η κοινωνία των πιστών (μαζί ) με τον Θεό. Κάθε πιστός καλείται να εξετάζει την ψυχή του πριν πάρει μέρος, βεβαιώνοντας ότι έχει συγχωρέσει τους συνανθρώπους του ( δεν κρατά πικρία στην καρδιά του), δεν αφήνει τόπο για διαιρέσεις και διαχωρισμούς, αναγνωρίζει την αμαρτολότητα του δηλώνοντας ταυτόχρονα την δύναμη του Θεού στην ζωή του προς σωτηρία, αποκατάσταση και ελευθερία. Η μεταξύ μας αγάπη καλύπτει πλήθος αμαρτιών και μας ετοιμάζει για την Θεία κοινωνία (33-34),

Σημερινό ανάγνωσμα από την Καινη διαθήκη Α Κορινθίους 10:14-22

Ελευθερία | Εκμετάλευση της

Φαίνεται πως κάποιοι πιστοί της εκκλησίας της Κορίνθου κακομεταχειρίζονταν την ελευθερία που τους χάρισε ο Θεός λαμβάνοντας μέρος σε ειδωλολατρικές τελετές. Ίσως αυτό να γινόταν με πρόφαση την διάδοση των καλών νέων ή για αποφυγή διωγμών. Το μάθημα εδώ είναι ξεκάθαρο! Το πιστό παιδί του Θεού δεν έχει θέση εκεί που διαφεντεύουν τα δαιμόνια του εχθρού. Ας κάνει εδώ ο καθ’ ένας μας την δική του λίστα αναγνωρίζοντας ότι το Πνεύμα του Θεού μιλάει ξεκάθαρα στην συνείδηση του Πιστού. Με το να πιστεύουμε ότι είμαστε υπεράνω και ότι έχουμε τον έλεγχο βάζουμε τον εαυτό μας σε επικίνδυνο έδαφος (10:12).

Ελευθερία | Η Ελευθερία που μας χάρισε ο Χριστός

Παρόλο που η θυσία του Ιησού Χριστού μας χάρισε ελευθερία από την καταδίκη του νόμου ( πλήρωσε ο Ιησούς την δικαιοσύνη που απαιτούσε ο νόμος στην ζωή μας) ο νόμος της αγάπης του Ιησού Χριστού με την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος πρέπει να εξουσιάζει την ζωή μας. Έχω ελευθερία να κάνω τα πάντα αλλά καλούμαι να επιλέγω αυτά που είναι ωφέλιμα για την πνευματική μου αύξηση και για τους συνανθρώπους μου. Η αγάπη του Χριστού πρέπει να μας κάνει ευαίσθητους ως προς την συνείδηση των άλλων γύρω μας ώστε να μην γίνουμε εμπόδιο και σκάνδαλο στην πνευματική τους ζωή(29-32)

Σημερινό ανάγνωσμα από την Καινή διαθήκη 1 Κορινθίους 9:19-10:13 

Πνευματικός αγώνας για το βραβείο | Πνευματικοσ συνταυτισμός 

Μέσα στα πλαίσια της αγαθής και καθαρής συνείδησης μπροστά στον Θεό καλούμαστε να γίνουμε « εις πάντας τα πάντα». Ο Απόστολος Παύλος συνταυτιζόταν με τους ανθρώπους γύρω του είτε αυτοί ήταν Ιουδαίοι, είτε αυτοί ήταν υποστηρικτές του Ιουδαικού νόμου , είτε αυτοί ήταν εθνικοί ( άνθρωποι που δεν γνώριζαν την παράδοση και τους νόμους των Ιουδαίων). Δεχόταν όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτως δόγματος , μάλιστα συνταυτιζόταν μ’ αυτούς σε βαθμό που δεν αθετούσε τον νόμο του Θεού, αυτόν της αγάπης και αλήθειας του Ιησού Χριστού( χωρίο 21). Προσοχή! Το κίνητρο του ήταν πάντα η αγάπη του για τον Θεό και η μετάδοση του ευαγγελίου ( τα καλά νέα της σωτηρίας των ανθρώπων)……. όχι η αποφυγή προβλημάτων και διωγμού όχι η δημοσιότητα και ο έπαινος των ανθρώπων (χωρίο 23).

Ο Πνευματικός | Το βραβείο για το οποίο αγωνίζεται ο πνευματικοσ άνθρωπος

24-27 Για να κατακτήσει κάποιος ένα χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς αγώνες είναι ανάγκη να τρέξει με πάθος, δύναμη, πίστη και αποφασιστικότητα. Εδώ ο Απόστολος δεν μας καλεί να βλέπουμε τους συναθλητές μας αλλά το χρυσό μετάλλιο που καλούμαστε να κατακτήσουμε, το νήμα της νίκης, το έπαθλο της ζωής το βραβείο για το οποίο πρέπει να αγωνίζεται ο πνευματικός άνθρωπος του Θεύ. Το χρυσό μετάλλιο των ουράνιων ολυμπιακών αγώνων είναι για το κάθε πιστό παιδί του Θεού, προϋποθέτει όμως εγκράτεια, αυτοσυγκράτηση, αυτοέλεγχο των επιθυμιών και της σάρκας. Πολλοί πιστοί δεν παίρνουν στα σοβαρά τον αγώνα και αρκούνται στο ότι θα λάβουν μέρος ή στο ότι κάποτε θα τερματίσουν περιφρονώντας το χρυσό μετάλλιο που ο Θεός έχει γι’ αυτούς. Αυτός πιστεύω είναι ο νικημένος και απατηλός τρόπος να τρέχει κανείς. Όταν τρέχεις φρόντισε να τρέχεις για την νίκη, για την πρωτιά που ο Θεός έχει ορίσει στην ζωή σου. Αυτός είναι ο πνευματικοσ άνθρωπος μπροστά στά μάτια του Θεού.

Πνευματικοσ | Η υπακοή και ο πνευματικός άνθρωπος

10:1-13 Τα χωρία 1-13 αναφέρονται στην ιστορία του λαού Ισραήλ κατά την έξοδο από την Αίγυπτο – Έξοδος 13:21-22,14:19,14:15-22). Συνεχίζει λοιπόν ο Απόστολος των εθνών δίνοντας παραδείγματα και επεξηγώντας αυτό που προείπε στο κεφάλαιο 9. Οι πιστοί έχουν τον ίδιο λόγο του Θεού στα χέρια τους το ίδιο Πνεύμα να τους οδηγεί αλλά παρ’ όλα αυτά με τους πολλούς δεν ευαρεστείτε ο Θεός. Η γνήσια αγάπη και η πίστη στον Θεό προϋποθέτει υπακοή- αυτός είναι πραγματικά ο πνευματικός άνθρωπος. Η αγάπη των άλλων «θεών» αυτού του κόσμου (17), ο εθισμός στην σεξουαλική ανηθικότητα (8), η εμμονή στην ανυπακοή δοκιμάζοντας έτσι τα όρια μας, η γκρίνια (10) είναι λίγες από τις πνευματικές αρρώστιες που αναφέρονται από τον Απόστολο Παύλο και είναι τόσο επίκαιρες στην σύγχρονη εποχή που ζούμε. Το κλειδί του εχθρού ενάντια μας είναι να μας κάνει να πιστέψουμε ότι δεν μπορούμε διαφορετικά και ότι ο πειρασμός που ζούμε υπερέχει της δύναμης μας! Λάθος! Αυτό δεν είναι Χριστιανική ταπείνωση αλλά πνευματική ήττα. Κοιτάξτε τι μας λέει ο λόγος του Θεού στο χωρίο 13.Οι πειρασμοί και οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε στην ζωή είναι στα μέτρα των δυνατοτήτων μας. Ο Θεός υποσχεται ότι δεν θα αφήσει κανένα πειρασμό να ξεπεράσει της δυνάμης μας και ότι όταν θα χρειαστεί να τον αντιμετωπίσουμε θα μας δώσει την διέξοδο ώστε να μπορέσουμε να υπομήνουμε και να υπερνηκίσουμε με την πίστη.

 Τα κείμενα αυτής της ιστοσελίδας μπορείτε να τα μοιραστείτε ελεύθερα διατηρώντας το όνομα του συγγραϕέα και την τοποθεσία δημοσίευσης http://www.imarton.gr.

Ιδιαίτερα εκτιμώνται τα σχόλια και οι σκέψεις σας στο τέλος κάθε άρθρου. Επίσης μπορείτε να εκφράσετε την εκτίμηση και αρέσκεια σας στην ιστοσελίδα μας πατώντας Μου Αρέσει στο Βρείτε μας στο FACEBOOK στο κάτω μέρος της σελίδας. Τέλος, σας προσκαλούμε στην παρέα μας! Γίνεται εύκολα μέλος (Login μεσω facebook,twitter,LinkedIn) και στείλτε μας δικά σας άρθρα με τις απόψεις σας προς δημοσίευση για Χριστιανικά  θέματα που απασχολούν όλους μας.

Σκοπός  του blog αυτής της ιστοσελίδας είναι η ελεύθερη δημοσίευση των δικών σας απόψεων σε θέματα που αϕορούν όλους μας. Απαραίτητη προϋπόθεση για την δημοσίευση των απόψεων σας είναι να γίνεται μέλος της ιστοσελίδας καταχωρώντας το ονοματεπώνυμο του ώστε ότι αναϕέρεται στο blog να γίνεται με υπευθυνότητα. Δημοσιεύσεις που δεν γίνονται με σεβασμό στους άλλους ή εμπεριέχουν υβριστικό περιεχόμενο θα αϕαιρούνται από το blog. Μπορείτε να προτείνετε νέο θέμα συζήτησης επικοινωνώντας μαζί μας στο Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε..

Αφιερωμένη στης ζωής τους οδοιπόρους που συνειδητά επιλέγουν με ειλικρινή καρδιά να αναζητούν την αλήθεια, η ιστοσελίδα αυτή είναι ΜΗ κερδοσκοπικού χαραχτήρα. Ευχόμαστε αυτές τις σελίδες να γίνουν χρήσιμος βοηθός και σύντροϕος στο δικό σας ταξίδι της ζωής. Σας εύχομαι καλή περιήγηση.

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΖΩΗΣ ( ΓΙΑΤΙ ΖΟΥΜΕ | ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ) 

Σαν συνειδητοποιήσει κανείς πόσο πρόσκαιρη και εύθραυστη είναι η ζωή του τότε ψάχνει απεγνωσμένα και ακούραστα να ανακαλύψει το νόημα της ζωής, τον λόγο της ύπαρξης του τον λόγο για τον οποίο ζει. Γιατί υπάρχω , γιατί ζω, γιατί ήρθα σε αυτόν τον κόσμο, ποιό το νόημα της ζωής ( υπαρξιακά ερωτηματα );

Μόνο σαν συνειδητοποιήσουμε την ματαιότητα της πρόσκαιρης ζωής μας είμαστε πλέον σε θέση να αναζητήσουμε ειλικρινά την πραγματική αξία και το νόημα της ζωής μας. Μια σπουδαία υπόσχεση υπάρχει στον λόγο του Θεού γι' αυτόν που ακούραστα ψάχνει το νόημα της ζωής. Διαβάζουμε στο Κατά Ματθαίον ευαγγέλιο 7:7 Ζητάτε, και θα σας δοθεί· ψάχνετε, και θα βρείτε· κρούετε, και θα σας ανοιχτεί· 8 επειδή, καθένας που ζητάει, παίρνει, κι αυτός που ψάχνει, βρίσκει, και σ' αυτόν που κρούει, θα ανοιχτεί. Αυτό φυσικά το γνωρίζει και ο εχθρός της ψυχής ( ο διάβολος) και για’ αυτό φροντίζει επιμελώς να καταπνίξει κάθε προσπάθεια της ψυχής να αναζητήσει το ΝΟΗΜΑ ΖΩΗΣ.

 ΥΠΑΡΞΙΑΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ - Η ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΜΑΣ

Στο κατά Ματθαίον ευαγγέλιο 13 περιγράφεται η ανταπόκριση διάφορων ανθρώπων στα υπαρξιακά ερωτηματα της ζωης:
³ Και τους μίλησε πολλά με παραβολές, λέγοντας: Δέστε, βγήκε αυτός που σπέρνει για να σπείρει. ⁴ Και ενώ έσπερνε, άλλα μεν έπεσαν κοντά στον δρόμο· και ήρθαν τα πουλιά τού ουρανού, και τα κατέφαγαν. ⁵ Άλλα, όμως, έπεσαν επάνω στα πετρώδη μέρη, όπου δεν είχαν χώμα· κι αμέσως φύτρωσαν, επειδή δεν είχαν βάθος γης· ⁶ και όταν ανέτειλε ο ήλιος, κάηκαν, και, επειδή δεν είχαν ρίζα, ξεράθηκαν.⁷ Και άλλα έπεσαν επάνω στα αγκάθια, και τα αγκάθια μεγάλωσαν, και τα κατέπνιξαν. ⁸ Άλλα, όμως, έπεσαν επάνω σε καλή γη· και έδιναν καρπό, το ένα 100, το άλλο 60, και το άλλο 30. ⁹ Αυτός που έχει αυτιά για να ακούει, ας ακούει.

Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΣΠΟΡΕΑ

Στην παραβολή του Σπορέα ο “άνθρωπος του δρόμου” είναι αυτός που συμβιβάζεται με κάποια κοσμοθεωρία μέσα στην οποία δεν υπάρχει λόγος για να αναζητήσει ο άνθρωπος νόημα ζωής. Όλα έγιναν από ένα μεγάλο μπαμ, λειτούργησε ο νόμος των πιθανοτήτων, δεν δημιουργήθηκα για κάποιο συγκεκριμένο σκοπό ούτε και υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο νόημα στην ζωή. Θα κάνω ότι μπορώ να απολαύσω την ζωή όπως εγώ γνωρίζω καλύτερα. Με άλλα λόγια το νόημα της ζωής είναι ο εαυτός μου. Αυτό παρεμπίπτοντος διδάσκεται πλέον επίσημα στα σχολεία μας από το δημοτικό μέσα από την θεωρία της εξέλιξης.

Το πετρώδες έδαφος είναι ο άνθρωπος που αναγνωρίζει διανοητικά ότι το νόημα της ζωής είναι ότι πιο σπουδαίο στην ζωή. Ξεκινά την αναζήτηση του με ζήλο και η υπόσχεση του Θεού στην ζωή του πραγματοποιείται. Βρίσκει, του ανοίγεται η θύρα αλλά αλίμονο, μόλις βλέπει τον στενό δρόμο πίσω από την στενή πύλη αλλάζει γνώμη. Οι θλίψεις της πίστης, το κόστος της μαρτυρίας του φαίνεται αβάσταχτο. Τρέχει λοιπόν στον πλατύ δρόμο του συμβιβασμού και φιλοσοφεί την πίστη του στον Θεό. Συμβιβάζει τον λόγο του Θεού και τον τροποποιεί στα μέτρα του. Αρνείται να σηκώσει τον σταυρό του στον ώμο και αρνείται να ζήσει τον πραγματικό ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ.

Το έδαφος με τα αγκάθια είναι ο άνθρωπος που δεν του μένει χρόνος για να αναζητήσει ΝΟΗΜΑ ΖΩΗΣ. Αναζητά να κερδίσει μαζί με το πραγματικό νόημα της ζωής και όλα τα άλλα που προσφέρει ο κόσμος. Η δόξα και η αποδοχή του κόσμου, αυτά που για τον κόσμο είναι ηδονές και απολαύσεις, η δίψα για χρήμα και πλούτο πνίγουν την αποκάλυψη του για το πραγματικό νόημα της ζωής.

Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι ο εγωισμός, οι θλίψεις, οι μέριμνες ο πλούτος και οι ηδονές είναι τα όπλα του πονηρού ενάντια σε κάθε ψυχή ανθρώπου που αναζητά την αλήθεια μέσα στην ζωή του. Η καλοπέραση μας με άλλα λόγια είναι ο μεγαλύτερος εχθρός μας στην αναζήτηση του πραγματικού λόγου της ζωή μας. Όταν ο άνθρωπος συνειδητοποιήσει το αληθινό ΝΟΗΜΑ ΖΩΗΣ καλείτε να ξεπεράσει κάθε ανθρώπινο όριο του, κάθε δική του προσπάθεια, κάθε κατεστημένο που τον δεσμεύει. Η απόφαση του να ζήσει ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ πραγματοποιείται με την χάρη του Θεού δια του Αγίου Πνεύματος και ισοδυναμεί με την απόφαση να χάσει την ζωή του. Λουκάς 7:24Επειδή, όποιος θέλει να σώσει τη ζωή του, θα τη χάσει· και όποιος χάσει τη ζωή του εξαιτίας μου, αυτός θα τη σώσει. Αυτός ο άνθρωπος είναι η καλή γη που θα φέρει πλούσιο καρπό.

Ο απόστολος των εθνών ( ο Παύλος ) πέρασε μέσα από αναρίθμητες θλίψεις για να δοκιμαστεί η πίστη του. Μπροστά σε όλες τις θλίψεις και τις κακουχίες όμως δεν λύγισε. Ο ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ήταν συνεχώς μπροστά του. Διαβάζουμε στις πράξεις των αποστόλων 20:23-24 : «Δεν φροντίζω για τις θλίψεις που με πληροφορεί το Πνεύμα ότι με περιμένουν, αλλά ούτε και την ίδια μου την ζωή δεν θεωρώ πολύτιμη». Τι ήταν αυτό που έκανε τον Παύλο να απαρνηθεί την ίδια του την ζωή; Διαβάζουμε στο χωρίο 24 όμως, δεν φροντίζω για κανένα απ' αυτά ούτε έχω πολύτιμη τη ζωή μου, παρά το να τελειώσω τον δρόμο μου με χαρά, και τη διακονία, που πήρα από τον Κύριο Ιησού, να διακηρύξω το ευαγγέλιο τής χάρης τού Θεού. ΑΥΤΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ του Παύλου: να τελειώσει τον δρόμο του με χαρά και να τελειώσει την διακονία που του έδωσε ο Ιησούς. Μέσα σε τόσες θλίψεις μπορεί να μιλάει για χαρά, χαρά μέχρι το τέλος του δρόμου, χαρά που δεν εξαρτάται από τις περιστάσεις και τις καταστάσεις, χαρά που δεν περιορίζεται από θλίψεις, διωγμούς και προβλήματα. Τι ήταν αυτό άραγε που έδινε τόση χαρά στον Παύλο ώστε αυτή να μην μπορεί να σβήσει ακόμα και με όλα τα πυροσβεστικά μέσα του πονηρού. Το μυστικό αυτής της μυστήριας χαράς ήταν να γνωρίζει, να αγαπά, να μένει, να ελπίζει, να πιστεύει και να ζει τον ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ….τον πραγματικό ΛΟΓΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ του. Διαβάζουμε στο κατά Ιωάννη ευαγγέλιο τις διακηρύξεις του Ιησού : 6:35 Εγώ είμαι ο άρτος της ζωής, 8:18 Το φως της ζωής ( του κόσμου) 11:25 Η ανάσταση και η ζωή, 14:6 Ο δρόμος και η αλήθεια και η ζωή.

Όταν ζούμε τον πραγματικό Λόγο της ζωής μας η ζωή μας είναι γεμάτη χαρά αφού όλη η ζωή μας είναι ο Χριστός. Χανόμαστε πλέον μέσα στον Χριστό εκεί που κανένας και τίποτα δεν μπορεί να μας πειράξει. Το φαΐ μας το φως μας ο δρόμος μας και η νίκη μας επάνω στον θάνατο (δηλαδή ή ανάσταση μας) είναι ο Χριστός. Τότε μπορεί να πει με παρρησία ο πιστός «Ρωμαίους 8:18 Επειδή, θεωρώ ότι τα παθήματα του παρόντα καιρού δεν είναι άξια να συγκριθούν με τη δόξα που πρόκειται να αποκαλυφθεί σε μας.» Αυτός που ζει τον πραγματικό λόγο της ζωής έχει τα μάτια του στραμμένα στον ουρανό, δεν ζει για τα επίγεια αλλά για την δόξα που δεν φαίνεται και την οποία περιμένει με ανυπομονησία να του αποκαλυφθεί μετά θάνατον. Όλα τα επίγεια στα οποία στηριζόμαστε για ασφάλεια, όλες οι πρόσκαιρες χαρές του κόσμου τούτου, όλα όσα θεωρεί ο κόσμος σημαντικά και πολύτιμα ΟΛΑ ΜΑ ΟΛΑ μετατρέπονται σε σκύβαλα. Φιλιππησιους 3:7 όμως, εκείνα που ήσαν σε μένα κέρδη, αυτά τα θεώρησα ζημία για τον Χριστό.8 Μάλιστα δε και θεωρώ ότι τα πάντα είναι ζημία απέναντι στο έξοχο της γνώσης τού Ιησού Χριστού τού Κυρίου μου· για τον οποίο ζημιώθηκα τα πάντα, και θεωρώ ότι είναι σκύβαλα, για να κερδίσω τον Χριστό. Αυτά λοιπόν για τα οποία πολλές φορές πασκίζουμε και αγωνιζόμαστε μέχρι τελικής πτώσεως αποτελούν ζημιά για να κερδίσουμε τον Χριστό, ζημιά απέναντι στο έξοχο της γνώσης του, ζημιά για τον άνθρωπο που θέλει να ζήσει το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ. Γιατί τρέχουμε στους σκουπιδοτενεκέδες για να βρούμε ζωή όταν μας προσφέρεται τόσο άφθονα και με τέτοια μεγάλη θυσία ο ΑΡΤΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ;

Όπως όταν αγαπάς κάποιον νιώθεις την ανάγκη να τον αγκαλιάσεις σφιχτά και να τον καταφιλήσεις έτσι και η χαρά της αγάπης και της γνώσης του Χριστού ξεσπά σε μια τρελή αναζήτηση της άνω κλήσης του Θεού εν Χριστώ Ιησού. Στην προς Φιλιππησιους επιστολή ο απόστολος Παύλος περιγράφει το πάθος αυτής του της αναζήτησης: 3:7 12 Όχι ότι έλαβα κιόλας το βραβείο ή έγινα ήδη τέλειος· τρέχω, όμως, πίσω απ' αυτό, ίσως το αποκτήσω, για το οποίο και αποκτήθηκα από τον Ιησού Χριστό.13 Αδελφοί, εγώ δεν στοχάζομαι τον εαυτό μου ότι το έχω αποκτήσει.14 Αλλά, ένα πράγμα κάνω, λησμονώντας μεν όσα βρίσκονται πίσω, επεκτεινόμενος δε σε όσα βρίσκονται μπροστά, τρέχω προς τον σκοπό, για το βραβείο τής άνω κλήσης τού Θεού εν Χριστώ Ιησού. Ο ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ( Δηλαδή ο Ιησούς Χριστός) δίνει  νόημα ζωής, δίνει πραγματικό σκοπό και νόημα, μας καλεί να αποκτήσουμε αυτό για το οποίο αποκτηθήκαμε από τον Χριστό, μας καλεί να περπατήσουμε στα έργα που αυτός προετοίμασε για μας. Σκοπός του Παύλου ήταν να τελειώσει τον δρόμο του με χαρά, να μείνει δηλαδή με τον Χριστό μέχρι τέλους ώστε να τελειώσει τον σκοπό που του εμπιστεύτηκε ο Ιησούς επιτυχώς. Ζούμε για να χαιρόμαστε τον Ιησού και να απολαμβάνουμε την γνώση του….μόνο έτσι θα μπορέσουμε να παραλάβουμε τον σκοπό που έχει για μας και να τον εκτελέσουμε. Λοιπόν ας μην αμελούμε μια τέτοια σπουδαία προσφορά. Μπροστά μας είναι η ζωή, στα χέρια μας είναι η κάθε στιγμή που μας χαρίζει ο Θεός. Η απόφαση να ζήσουμε τον ΛΟΓΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ( ΝΟΗΜΑ ΖΩΗΣ) είναι ΜΟΝΟ ΔΙΚΙΑ ΜΑΣ.

Ο εγωισμός όπως ορίζεται από το βικιλεξικό είναι η υπερβολική αγάπη του ατόμου προς τον εαυτό του με ταυτόχρονη τάση να υποβάλει το συμφέρον των άλλων στο δικό του. Είναι άραγε λάθος να αγαπάει κανείς τον εαυτό του ; Πως μπορούμε να έχουμε υγιή αγάπη για τον εαυτό μας χωρίς αυτή να καταντά  εγωισμός;

 Αγάπα τον εαυτό σου!

Το γνωστό ρητό "αγαπά τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου" Ιησούς Χριστός» μας αφήνει να εννοήσουμε ότι δεν είναι λάθος να αγαπάς τον εαυτό σου αλλά αντιθέτως αυτό πρέπει να γίνει το μέτρο με το οποίο πρέπει να αγαπάμε τους γύρω μας. Στην πραγματικότητα η αποδοχή και η αγάπη του εαυτού μας είναι απαραίτητη για να μπορέσουμε να αγαπήσουμε και να δεχτούμε τους γύρω μας.

Πως μπορούμε λοιπόν να έχουμε αγάπη για τον εαυτό μας χωρίς να καταντήσουμε εγωιστές ; Βασική προϋπόθεση για να αποκτήσουμε υγιή αγάπη για τον εαυτό μας είναι να κατανοήσουμε και να δεχτούμε την αγάπη που μας προσφέρει ο Θεός. Στην προς ρωμαιους επιστολη 8 διαβάζουμε : 8 Ο Θεός όμως δείχνει την  δική του αγάπη σ' εμάς, γιατί, ενώ ακόμα εμείς ήμασταν αμαρτωλοί, ο Χριστός πέθανε για μας. Μια τέτοια αγάπη μας προσφέρει ο Θεός που αν την δεχτούμε μπορούμε να αγαπήσουμε και τον εαυτό μας. Αυτό δεν σημαίνει ότι αγαπώ και αποδέχομαι κάθε τι που κάνω αλλά ότι μπορώ να αποδεχτώ τον εαυτό μου όπως ακριβώς είναι γιατί πρώτος ο Θεός με αποδέχεται μ’ αυτό τον τρόπο ( μας αγάπησε ενώ ακόμα εμείς ήμασταν αμαρτωλοί). Ο ειλικρινής χριστιανός κατανοεί την αμαρτωλότητα του χωρίς να κατακρίνει τον εαυτό του αφού ο Ιησούς Χριστός πήρε πάνω του την καταδίκη  της αμαρτίας. Η κατανόηση αυτή δεν είναι απλά διανοητική αλλά φέρνει όπως αναφέρεται στην Β επιστολή προς Κορινθίους 7:9, λύπη προς μετάνοια (όχι όμως κατάκριση) γιατί σκοπός του Θεού είναι να μας αλλάξει (όχι να μας καταδικάσει) μορφώνοντας μέσα μας την εικόνα του, που είναι ο Ιησούς Χριστός. Ξέρω λοιπόν ότι πρέπει να αλλάξω σε πολλούς τομείς και θέλω να αλλάξω. Πιστεύω πως ο Θεός με περνάει καθημερινά από μια διαδικασία αλλαγής προς το καλύτερο αλλά εντωμεταξύ δεν θα απορρίψω ούτε θα κατακρίνω αυτόν που ο Θεός αποδέχεται και αγαπά. Αποδέχομαι τον εαυτό μου έτσι όπως είμαι αναγνωρίζοντας ότι με την βοήθεια του Θεού μεταμορφώνομαι προς το καλύτερο. Όταν κανείς δεχτεί λοιπόν την χωρίς όρους ανεξάντλητη και ακατανόητη αγάπη του Θεού ελευθερώνεται για να μπορέσει να αγαπήσει  τον Θεό τον εαυτό του και τον πλησίον του.

Ποια είναι όμως εκείνη η αρρωστημένη αγάπη για τον εαυτό μας που καταντά εγωισμός; Όταν ο άνθρωπος δικαιολογεί το κακό και την αμαρτία μέσα στην ζωή του δεν έχει ανάγκη από σωτηρία και συνεπώς δεν ψάχνει και δεν αναζητεί τον Θεό.

Διαβάζουμε στο κατά λουκα ευαγγελιο 5: 30 Και οι γραμματείς τους και οι Φαρισαίοι γόγγυζαν στους μαθητές του, λέγοντας: Γιατί τρώτε και πίνετε μαζί με τελώνες και αμαρτωλούς;31 Και ο Ιησούς, απαντώντας σ' αυτούς, είπε: Δεν έχουν ανάγκη γιατρού αυτοί που υγιαίνουν, αλλά αυτοί που πάσχουν. 32 Δεν ήρθα για να καλέσω δικαίους, αλλά αμαρτωλούς σε μετάνοια.Συνεπώς ο εγωιστής άνθρωπος δεν μπορεί να δει την ανάγκη του για τον Χριστό γιατί αγάπησε λάθος τον εαυτό του. Βλέπει την φιλοδοξία του σαν κινητήρια δύναμη προς το καλύτερο, το κλέψιμο ως ένα  μέσω επιβίωσης σε ένα κόσμο που αν δεν κλέψεις δεν πας πουθενά ( η γνωστή φράση « με τον σταυρό στο χέρι δεν προχωράς»), την φιλαργυρία σαν καλή διαχείριση των χρημάτων κ.ο.κ. Μάλιστα στην κοινωνία που ζούμε βλέπουμε ότι ο ανθρώπινος εγωισμός έχει φτάσει σε τέτοιο βαθμό που για να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα τους αλλάζουμε ονόματα (π.χ. την πορνεία την αποκαλούμε προγαμιαία σχέση και την μοιχεία εξωσυζυγική σχέση) με σκοπό να τα ωραιοποιήσουμε. Στο κατά λουκα ευαγγελιο 18 ο Ιησούς αναφέρεται σ’ αυτούς που έχουν το θάρρος στον εαυτό τους λέγοντας: 9 Είπε δε και σε μερικούς, που είχαν το θάρρος στον εαυτό τους ότι είναι δίκαιοι, και καταφρονούσαν τούς υπόλοιπους, τούτη την παραβολή: 10 Δύο άνθρωποι ανέβηκαν στο ιερό για να προσευχηθούν· ο ένας ήταν Φαρισαίος και ο άλλος τελώνης. 11 Ο Φαρισαίος, καθώς στάθηκε, προσευχόταν από μέσα του τα εξής: 28 Σε ευχαριστώ, Θεέ, ότι δεν είμαι όπως και οι λοιποί άνθρωποι, άρπαγες, άδικοι, μοιχοί ή και όπως αυτός ο τελώνης. 12 Νηστεύω δύο φορές την εβδομάδα, αποδεκατίζω όλα όσα έχω. 13 Και ο τελώνης, που στεκόταν από μακριά δεν ήθελε ούτε τα μάτια του να υψώσει στον ουρανό, αλλά χτυπούσε στο στήθος του, λέγοντας: Θεέ [μου], σκέπασε με έλεος εμένα τον αμαρτωλό.(κυριε ιησου χριστε ελεησον με τον αμαρτωλο) 14 Σας λέω: Αυτός κατέβηκε στο σπίτι του δικαιωμένος, παρά εκείνος· επειδή, όποιος υψώνει τον εαυτό του, θα ταπεινωθεί· και εκείνος που ταπεινώνει τον εαυτό του, θα υψωθεί. Αυτός που έχει το θάρρος στον εαυτό του (εγωιστής) νομίζει πως έχει κερδίσει την εύνοια και την αγάπη του Θεού επειδή το αξίζει ενώ ο αμαρτωλός τελώνης επικαλείται το έλεος και την χάρη του Θεού για να βρει την δικαίωση. Ο πρώτος εστιάζει στον εαυτό του ενώ ο δεύτερος στην καλοσύνη του Θεού. 

 Όπως θα ήταν αναμενόμενο ο εγωιστής άνθρωπος δεν μπορεί να βρει ικανοποίηση και ευτυχία στον εαυτό του αφού ζει ένα ψέμα. Ζητάει να κερδίσει δόξα και τιμή από τους γύρω του σε μια απελπισμένη προσπάθεια να αποδείξει στον εαυτό του  ότι αξίζει. Αυτό μπορεί να γίνει όλος παράδοξος ακόμα και μέσα από καλές πράξεις. Μας προειδοποιεί λοιπόν ο Ιησούς στο κατά ματθαιον ευαγγελιον 6:2 Όταν, λοιπόν, κάνεις ελεημοσύνη, μη σαλπίσεις μπροστά στους ανθρώπους, όπως κάνουν οι υποκριτές στις συναγωγές και στους δρόμους, για να δοξαστούν από τους ανθρώπους· σας διαβεβαιώνω, έχουν ήδη τον μισθό τους.Ο εγωιστής άνθρωπος προσπαθεί να κτίσει το δικό του βασίλειο κάτω στην γη αφού γι’ αυτόν επίκεντρο όλων είναι ο εαυτός του. Γίνομαι λοιπόν εγωιστής όταν : Κατακρινω τους γύρω μου γιατί έτσι φαντάζω πιο σημαντικός, αδιαφορω για τις ανάγκες των άλλων, ζητάω πάντα τις πρωτιες, αποκτώ υπερευαισθησια  για ότι αφορά το πρόσωπο μου και όλη η ζωή μου είναι ο εαυτός μου.   

Κλείνοντας αυτή την σύντομη μελέτη διαβάστε το υπέροχο παραμύθι « ο εγωιστης γιγαντας» του συγγραφέα  όσκαρ γουαιλντ. Η καρδιά κάθε εγωιστή γίγαντα λυγίζει μπροστά στο μεγαλείο της αγάπης του Χριστού. Η δύναμη που ζέστανε την παγωμένη από εγωισμό καρδιά του γίγαντα είναι διαθέσιμη στον καθ’ ένα μας σήμερα. Το φιλί της αγάπης του Ιησού σπάει τον τοίχο του εγωισμού και μας ελευθερώνει για να μπορέσουμε να αγαπήσουμε τον πλησίον μας. Οι πληγές της αγάπης του αγγίζουν την καρδιά μας που γεμίζει από την αγάπη του. Δεν είναι δυνατό όμως η καρδιά μας να χωρέσει τόσο πολύ αγάπη και έτσι αυτή ξεχειλίζει στους γύρω μας καθώς η ελπίδα του ουρανού περιμένει μπροστά μας.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ : Ο ΕΓΩΙΣΤΗΣ ΓΙΓΑΝΤΑΣ – ΟΣΚΑΡ ΓΟΥΑΙΛΝΤ