Συνεχίζει αυτό το κεφάλαιο με την ζωή του αγιασμού. Αναφέρονται μεταξύ άλλων οι ακόλουθες προτροπές: Αγάπη μεταξύ των πιστών ( Φιλαδέλφεια), φιλοξενία προς τους ξένους, συμπαράσταση στους φυλακισμένους και ασθενείς, καθαρότητα και τιμιότητα μέσα στον γάμο, μακριά από την φιλαργυρία, εμπιστοσύνη στην αγάπη και προμήθεια του Θεού και σεβασμό στους ηγέτες. 

 

 

Ο Πιστός πρέπει να μένει μακριά από ξένες διδασκαλίες και πλάνες  που θάρρος τους έχουν την αυτό-δικαίωση και να προσκολλούνται στην χάρη και το λυτρωτικό έργο του Θεού στην ζωή τους(10). Ας μην ξεχνάμε ότι πατρίδα μας δεν είναι αυτή η γη αλλά η επουράνια πόλη του Θεού. Ο Θεός ζητάει λοιπόν από τους ανθρώπους να κάνουν μια απλή θυσία ( αν μπορούμε να την ονομάσουμε έτσι). Ζητάει να αναγνωρίσουμε την απύθμενη καλοσύνη του ( αφού μας χάρισε τον ουρανό) και να την ομολογήσουμε με την ζωή και τα λόγια μας(15).

 

Ας μην απογοητευόμαστε βλέποντας το μεγαλείο του αγιασμού και πόσο υστερούμε, αλλά να θυμόμαστε πως η δύναμη του Θεού που ανέστησε τον Ιησού Χριστό είναι διαθέσιμη σε μας για να μπορέσουμε να ζήσουμε το μεγαλείο της άγιας ζωής στην οποία μας προσκαλεί ο Θεός(20-21).