Σημερινή περικοπή: Κατά Λουκά Ευαγγέλιο 22:14-34, ( Σχόλια με μπλε γραμματοσειρά)
14 Και όταν έγινε η κατάλληλη ώρα, ξάπλωσε, για να φάει και οι απόστολοι μαζί του. Ματθ. 26:20; Μάρκ. 14:17;
15 Και είπε προς αυτούς: «Επιθύμησα πολύ αυτό το Πάσχα να φάω μαζί σας προτού να υποφέρω.
16 Γιατί σας λέω ότι δε θα φάω αυτό, ωσότου ολοκληρωθεί μέσα στη βασιλεία του Θεού».
17 Και αφού δέχτηκε ένα ποτήρι, ευχαρίστησε το Θεό και είπε: «Λάβετε τούτο και διαμερίστε το μεταξύ σας.
18 Γιατί σας λέω ότι δε θα πιω από τώρα από το γέννημα της αμπέλου, ωσότου έρθει η βασιλεία του Θεού».
19 Και αφού έλαβε άρτο, ευχαρίστησε το Θεό, τον έκοψε με τα χέρια και τους τον έδωσε λέγοντας: «Τούτο είναι το σώμα μου που δίνεται για χάρη σας· αυτό να κάνετε στη δική μου ανάμνηση». Ματθ. 26:26; Μάρκ. 14:22; 1Κορ. 11:23-24;
20 Και το ποτήρι ομοίως έδωσε μετά το δείπνο, λέγοντας: «Τούτο το ποτήρι, η καινή διαθήκη με το αίμα μου, που για χάρη σας χύνεται.
Το μυστικό δείπνο
Ο Ιησούς προετοιμάζει τους μαθητές του να δεχτούν την θυσία του! Τρώγοντας από το σώμα του και πίνοντας από το αίμα του λαμβάνουν την θυσία του ως μέσο σωτηρίας και αποκατάστασης με τον Θεό. Φυσικά αυτής της πράξης προηγείται η γνήσια πίστη στον Θεό μετά από ειλικρινή αναζήτηση της αλήθειας. Γι’ αυτό άλλωστε ο λόγος του Θεού προτρέπει τους ανθρώπους να μην λαμβάνουν Θεία κοινωνία αν δεν έχουν με πίστη δεχτεί το έλεος και την χάρη του Θεού στην ζωή τους. Ένας έμπρακτος τρόπος να εξετάσει κάποιος τον εαυτό το με βάση αυτό το κριτήριο είναι να βεβαιωθεί ότι δεν κρατεί πίκρα στην καρδιά του συγχωρώντας τους συνανθρώπους του όπως ο ίδιος του τόσο απλόχερα έχει λάβει συγχώρεση και αποκατάσταση από τον Θεό μέσω του Ιησού Χριστού. Δεν πρέπει να φοβόμαστε να λαμβάνουμε Θεία κοινωνία δεδομένου ότι με ειλικρίνεια και απλότητα δεχόμαστε την συγχώρεση του Θεού και τον καλωσορίζουμε στην ζωή μας.
21 Όμως, ιδού, το χέρι εκείνου που με προδίδει είναι μαζί μου πάνω στο τραπέζι. Ματθ. 26:23; Μάρκ. 14:18; Ιωάν. 13:21;
22 Γιατί, βέβαια, ο Υιός του ανθρώπου πορεύεται σύμφωνα με το ορισμένο, όμως αλίμονο στον άνθρωπο εκείνο μέσω του οποίου προδίδεται». Ψαλ. 41:9; Ιωάν. 13:18; Πράξ. 1:6;
Βλέπουμε τον Ιησού σε μια ύστατη προσπάθεια να συνεφέρει τον Ιούδα να ξεσκεπάζει τις διαβολικές του σκέψεις πράγμα που θα έπρεπε να τον κάνει να ντραπεί και να μετανοήσει . Όμως είχε αφήσει την καρδιά του να σκληρύνει σε τέτοιο βαθμό που ακόμα και τότε παραμένει αμετανόητος ακολουθώντας το σατανικό σχέδιο που έβαλε ο εχθρός στην καρδιά του.
23 Και αυτοί άρχισαν να συζητούν μεταξύ τους, για το ποιος άραγε είναι από αυτούς που μέλλει να πράττει αυτό.
24 Έγινε τότε και φιλονικία μεταξύ τους, για το ποιος από αυτούς φαίνεται ότι είναι μεγαλύτερος.
25 Εκείνος τους είπε: «Οι βασιλιάδες των εθνών κυριαρχούν σ’ αυτά και όσοι τα εξουσιάζουν καλούνται ευεργέτες. Ματθ. 20:25; Μάρκ. 10:42;
26 Εσείς όμως, όχι έτσι, αλλά ο μεγαλύτερος μεταξύ σας ας γίνει όπως ο νεότερος και εκείνος που ηγείται όπως αυτός που διακονεί. Λουκ. 9:48; 1Πέτ. 5:3;
27 Γιατί ποιος είναι μεγαλύτερος, αυτός που ξαπλώνει, για να φάει, ή αυτός που διακονεί; Δεν είναι αυτός που ξαπλώνει; Εγώ όμως στο μέσο σας είμαι όπως αυτός που διακονεί. Ματθ. 20:28; Ιωάν. 13:14; Φιλ. 2:7;
Ο Ιησούς προκαλεί τους μαθητές του να εμβαθύνουν πνευματικά και να αποχωριστούν από τις κακές ανθρώπινες αντιλήψεις και συνήθειες. Ποιος ηγέτης σήμερα πιστεύει πραγματικά ότι αυτό που τον κάνει ηγέτη δεν είναι η προσωπική του επιτυχία και δύναμη αλλά η ικανότητα του να γίνεται (ενώ είναι ηγέτης) υπηρέτης όλων; Ποίος σπουδαίος του κόσμου τούτου αναγνωρίζει ότι μπορεί να μάθει πάρα πολλά μέσα από την απλότητα, ειλικρίνεια και αγνότητα των μικρών παιδιών; Τέτοιες επαναστατικές διδασκαλίες προσπαθούσε να περάσει στο μυαλό και στην καρδιά των μαθητών του ο Ιησούς. Τέτοιες διδασκαλίες πρέπει να προσπαθήσουμε και εμείς να περάσουμε στα μυαλά και τις καρδιές των παιδιών και της οικογένειας μας πρωτίστως με το παράδειγμα της ζωής μας. Αντί να τους μαθαίνουμε να αρέσκονται και να συγκεντρώνουν ανθρώπινη δύναμη θα πρέπει να τους μαθαίνουμε να χαίρονται όταν θριαμβεύει το καλό ακόμα και όταν αυτοί δεν παίρνουν την δόξα γι’ αυτό.
28 Εσείς, λοιπόν, είστε εκείνοι που έχουν διαμείνει μαζί μου μέσα στους πειρασμούς μου.
29 Κι εγώ σας διαθέτω βασιλεία καθώς μου διέθεσε ο Πατέρας μου, Λουκ. 12:32;
30 για να τρώτε και να πίνετε πάνω στο τραπέζι μου κατά τη βασιλεία μου, και θα καθίσετε πάνω σε θρόνους, κρίνοντας τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ». Ματθ. 19:28; Αποκ. 3:21;
31 «Σίμωνα, Σίμωνα, ιδού, ο Σατανάς απαίτησε για τον εαυτό του εσάς, για να σας κοσκινίσει όπως το σιτάρι. 1Πέτ. 5:8;
32 Εγώ όμως δεήθηκα για σένα, για να μην εκλείψει η πίστη σου. Κι εσύ, όταν κάποτε επιστρέψεις, στήριξε τους αδελφούς σου».
33 Εκείνος του είπε: «Κύριε, είμαι έτοιμος να πάω μαζί σου και σε φυλακή και σε θάνατο».
34 Αυτός του είπε: «Σου λέω, Πέτρο, δε θα λαλήσει σήμερα πετεινός, ωσότου τρεις φορές με απαρνηθείς, λέγοντας ότι δε με ξέρεις». Ματθ. 26:34; Μάρκ. 14:30; Ιωάν. 13:38;
Πού στηρίζουμε την πεποίθηση και την δύναμη μας στην ζωή; Ο κόσμος σήμερα θεωρεί την αυτοπεποίθηση την πρώτιστη αρετή για να προχωρήσει και να πετύχει ο άνθρωπος στην ζωή. Ο λόγος του Θεού όμως πουθενά δεν μας λέει να έχουμε πεποίθηση στον εαυτό μας αλλά στον Θεό! Μήπως αυτό σημαίνει ότι οι πιστοί πρέπει να δείχνουν αδύνατοι, φοβισμένοι και αβέβαιοι; Αλλοίμονο αν έτσι φανερώνουμε την πίστη μας στον Θεό! Ο Πιστός πρέπει έχοντας πεποίθηση στον Θεό να γνωρίζει ότι μπορεί να υπερβεί τον εαυτό και τις δυνατότητες του. Αν έχουμε δίπλα μας τον παντοδύναμο Θεό ποιος μπορεί αλήθεια να σταθεί εναντίον μας; Ο Πιστός πρέπει να φανερώνεται δυνατός, θαρραλέος και βέβαιος αλλά όχι επειδή στηρίζεται στην δικιά του δύναμη αλλά σ’ αυτήν του παντοδύναμου Θεού. Ο Πέτρος και οι μαθητές του Ιησού σε αυτή την περίσταση φαίνεται να είναι τόσο βέβαιοι για τον εαυτό τους και την αγάπη τους στον Ιησού που πέφτουν στην παγίδα της λανθασμένης πεποίθησης και αυτοεκτίμησης. Η σωστή στάση θα ήταν « αναγνωρίζω Ιησού την αδυναμία μου μπροστά στον φόβο του θανάτου αλλά ξέρω πως εσύ δεν θα με αφήσεις ούτε θα με εγκαταλείψεις. Βοήθησε με να μείνω πιστός μέχρι τέλους»
