Σημερινή περικοπή: Κατά Λουκά Ευαγγέλιο 8:40-9:6, ( Σχόλια με μπλε γραμματοσειρά)

40 Ενώ λοιπόν επέστρεφε ο Ιησούς, τον υποδέχτηκε το πλήθος· γιατί όλοι τον προσδοκούσαν συνεχώς.

41 Και ιδού, ήρθε ένας άντρας που είχετο όνομα Ιάϊρος, και αυτός ήταν άρχοντας της συναγωγής. Και αφού έπεσε δίπλα στα πόδια του Ιησού, τον παρακαλούσε να εισέλθει στον οίκο του, Ματθ. 9:18; Μάρκ. 5:22;

42 γιατί είχε μια θυγατέρα μονογενή, περίπου δώδεκα ετών, και αυτή πέθαινε. Ενώ λοιπόν αυτός πήγαινε, τα πλήθη τον συνέπνιγαν.

Η Θεραπεία της κόρης του Ιάιρου | Ο Ιάιρος πέφτει στα πόδια του Χριστού

Αρχισυνάγωγος πέφτει στα πόδια του Ιησού θα έλεγαν τα πρωτοσέλιδα της εποχής. Υπάρχει μια αντίθεση εδώ η οποία προκαλεί την προσοχή και τον θαυμασμό του αναγνώστη. Ο Αρχισυνάγωγος ήταν πρόσωπο που ξεχώριζε μέσα στην σύναξη των ιουδαίων. Ένας άνθρωπος με υπόληψη και εξουσία, ένας ηγέτης που η ανθρώπινη παράδοση τον θέλει να είναι αυτός που δίνει λύσεις και όχι αυτός που τις αναζητά.

Πόσο ευάλωτοι και αδύνατοι είμαστε όλοι ανεξαιρέτως μπροστά στον θάνατο! Ο θάνατος δεν κάνει καμία εξαίρεση. Φτωχοί, πλούσιοι, άνθρωποι απλοί και άνθρωποι εξουσίας, όμορφοι και άσχημοι όλοι μα όλοι ανεξαιρέτως μπροστά στον θάνατο είμαστε αδύνατοι. Όχι όμως αν τρέξουμε στα πόδια του Ιησού, όχι όμως αν ταπεινωθούμε μπροστά του και επικαλεστούμε το όνομα του. Ο Ιάιρος αναγνωρίζει την δύναμη του Χριστού πάνω στον θάνατο και δεν διστάζει να θυσιάσει την υπόληψη του και το κύρος του ελπίζοντας στην σωτηρία του.

Εκεί που κάθε ελπίδα σβήνει ο Ιησούς δίνει καινούργια ελπίδα για ζωή. Ο Ιάιρος  αντιλαμβάνεται αυτή την μεγάλη αλήθεια και χωρίς να χάσει χρόνο τρέχει να γονατίσει μπροστά στον Ιησού.  Πολλές φορές μπορούμε να φανούμε παράλογοι στους άλλους ακόμα και στον ίδιο τον εαυτό μας με την επιμονή μας να ελπίζουμε και να περιμένουμε από τον Θεό. Αυτή την στάση καρδιάς ο Θεός την τιμά γιατί δείχνει σπουδαία θέληση και πίστη ( βεβαιότητα παρόλο που η πραγματικότητα φαίνεται σκληρή και αντίθετη με αυτό που ελπίζουμε).

Κάποιος θα μπορούσε να κατακρίνει αυτόν τον άνθρωπο γιατί δεν πήγε ενωρίτερα στον Ιησού ενώ η κόρη του ακόμα ζούσε  αλλά ο Ιησούς ποτέ δεν προσηλώνεται στις αδυναμίες και τα λάθη μας  αλλά στην πίστη και το  δυναμικό μας. Έτσι αναζωπυρώνετε η ελπίδα αυτού του ανθρώπου όταν ο Ιησούς τον ακολουθεί  με σκοπό να αναστήσει την κόρη του. 

43 Και μια γυναίκα που είχε ροή αίματος από δώδεκα έτη, η οποία σε γιατρούς κατανάλωσε όλη την περιουσία της και δεν μπόρεσε από κανέναν να θεραπευτεί, Λευ. 15:25; Ματθ. 9:20; Μάρκ. 5:25;

44 αφού πλησίασε από πίσω του, άγγιξε το κράσπεδο του ρούχου του και αμέσως σταμάτησε η ροή του αίματός της.

45 Και είπε ο Ιησούς: «Ποιος είναι αυτός που με άγγιξε;» Ενώ λοιπόν όλοι αρνούνταν, είπε ο Πέτρος: «Επιστάτη, τα πλήθη σε συμπιέζουν και σε συνθλίβουν».

46 Ο Ιησούς όμως είπε: «Με άγγιξε κάποιος, γιατί εγώ κατάλαβα ότι δύναμη έχει εξέλθει από εμένα».

47 Όταν είδε λοιπόν η γυναίκα ότι δε διέφυγε την προσοχή, τρέμοντας ήρθε και έπεσε μπροστά του και διηγήθηκε μπροστά σε όλο το λαό για ποια αιτία τον άγγιξε και πώς γιατρεύτηκε αμέσως.

48 Εκείνος της είπε: «Θυγατέρα μου, η πίστη σου σε έχει σώσει· πήγαινε με ειρήνη».

Στον δρόμο για την θεραπεία της κόρης του Ιάιρου | Η θεραπεία της αιμορροούσας

Στον δρόμο όμως κάτι συμβαίνει που κάνει τον Ιάιρο να αγωνιά και να τρέμει στην σκέψη μήπως και ο Ιησούς δεν προλάβει να θεραπεύσει την ετοιμοθάνατη κόρη του.

Μια γυναίκα αιμορροούσα είναι η αιτία της καθυστέρησης. Δεν τολμά να κάνει φανερό τον εαυτό της λόγο της φύσης της αρρώστιας της ( θεωρείτο μολυσμένη βάση του Μωσαικού νόμου) αλλά σιωπηλά και αθόρυβα άγγιξε τον Ιησού με πίστη πως ένα άγγιγμα του φτάνει για την θεραπεύσει.

Πραγματικά, αγαπητοί μου φίλοι, ένα μόνο άγγιγμα του Ιησού είναι αρκετό για να μας ελευθερώσει από οτιδήποτε μας βασανίζει και πρωτίστως από την καταδίκη της αμαρτίας. Ο Ιησού κάνει χρόνο για την αιμορροούσα καθυστερώντας τον Αρχισυνάγωγο δείχνοντας και πάλι ότι ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης. Σταματά τον όχλο και κάνει φανερή την πίστη της αιμορροούσας επαινώντας την.

49 Ενώ αυτός μιλούσε ακόμη, έρχεται κάποιος από τηνοικία του αρχισυνάγωγου λέγοντας: «Η θυγατέρα σου έχει πεθάνει· μην ενοχλείς πια το δάσκαλο». Μάρκ. 5:35;

50 Αλλά ο Ιησούς, όταν άκουσε, του αποκρίθηκε: «Μη φοβάσαι, μόνο πίστεψε, και θα σωθεί».

51 Όταν ήρθε λοιπόν στην οικία, δεν άφησε κανέναν να εισέλθει μαζί του παρά μόνο τον Πέτρο και τον Ιωάννη και τον Ιάκωβο και τον πατέρα του παιδιού και την μητέρα του.

52 Και όλοι έκλαιγαν και τη θρηνούσαν. Αυτός είπε: «Μην κλαίτε, γιατί δεν πέθανε αλλά κοιμάται». Ιωάν. 11:11;

53 Και τον περιγελούσαν, γιατί ήξεραν ότι πέθανε.

54 Αυτός, όμως, αφού κράτησε το χέρι της, φώναξε λέγοντας: «Κορίτσι, σήκω».

55 Και επέστρεψε το πνεύμα της και σηκώθηκε αμέσως, και ο Ιησούς διέταξε να της δώσουν να φάει.

56 Και έμειναν εκστατικοί οι γονείς της. Εκείνος τους παράγγειλε να μην πουν σε κανέναν το γεγονός.

Η Θεραπεία της κόρης του Ιάιρου | Το μεγάλο Θαυμα

Η καθυστέρηση που προκάλεσε στον δρόμο το συναπάντημα με την αιμορροούσα σίγουρα θα έκανε τον καθ’ ένα μας στην θέση του αξιωματούχου να δυσανασχετεί.

Πρέπει να προσέξουμε όμως πως όταν ο Θεός ανοίγει μια πόρτα κανείς δεν μπορεί να την κλείσει  και πως τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει τα καλά του σχέδια για την ζωή μας.  Έτσι ο Χριστός παίρνει  αφορμή απ’ αυτό το συναπάντημα για να τιμήσει την πίστη αυτής της γυναίκας παρόλο που δεν είχε το θάρρος να κάνει φανερή την αρρώστια της στο πλήθος. Πρέπει να σημειωθεί ότι μια γυναίκα αιμορροούσα θεωρείτο η ίδια και κάθε τι που άγγιζε  ακάθαρτο  κάτω από τον Μωσαϊκό νόμο. Ένα άγγιγμα του Ιησού είναι αρκετό για να σηκώσει την ακαθαρσία μας και να φέρει πνευματική και όχι μόνο, αποκατάσταση.

Η Θεραπεία της κόρης του Ιάιρου | Τα άσχημα νέα γίνονται αφορμή για ένα μεγάλο θαύμα

Έρχονται λοιπόν από το σπίτι του αρχισυνάγωγου με άσχημα νέα. Η ετοιμοθάνατη κόρη του έχει πεθάνει! Σίγουρα θα αναρωτιέται κανείς γιατί δεν πήγε πιο μπροστά ο Ιάιρος στον Ιησού και περίμενε όταν πια η κόρη του ήταν ετοιμοθάνατη για να τρέξει σ’ αυτόν. Ο ίδιος ο αρχισυνάγωνος θα αναρωτιόταν γιατί ο Ιησούς καθυστέρησε στον δρόμο αφού του είχε πει ότι η κόρη του ήταν ετοιμοθάνατη. Τίποτα απ’ όλα αυτά όμως δεν αναφέρεται στην περικοπή μας. Μόνο τα λόγια του Ιησού « μην φοβάσαι αλλά πίστευε»!

Αυτά είναι τα λόγια του Χριστού και σήμερα σε όλους εμάς όταν σκέψεις πλημυρίζουν το μυαλό μας, όταν φόβος ή αμφιβολία μας απειλούν. Ας σταθούμε λοιπόν πιστοί στην αγάπη του Ιησού! Όλοι νοιώθουμε τον φόβο αλλά θαρραλέος είναι αυτό που ενώ νοιώθει φόβο στην καρδιά  ξέρει να κάνει το σωστό.  Ο Ιάιρος σε λίγο θα γίνει μάρτυρας της προσωπικής του νίκης πάνω στον θάνατο διαμέσου του Ιησού Χριστού. Του έχει χαριστεί η πολυαγαπημένη του κόρη γιατί τόλμησε να πιστέψει.

9

1 Αφού συγκάλεσε τότε τους δώδεκα, τους έδωσε δύναμη και εξουσία πάνω σ’ όλα τα δαιμόνια, και να θεραπεύουν τις νόσους, Ματθ. 10:1; Μάρκ. 3:13; Μάρκ. 6:7; Λουκ. 6:13;

2 και τους απέστειλε να κηρύττουν τη βασιλεία του Θεού και να γιατρεύουν τους ασθενείς, Ματθ. 10:7;

3 και είπε προς αυτούς: «Τίποτα μην παίρνετε στην οδό, μήτε ράβδο μήτε σακίδιο μήτε άρτο μήτε χρήματα μήτε να έχετε από δύο πουκάμισα. Ματθ. 10:9; Μάρκ. 6:8; Λουκ. 22:35;

4 Και σ’ όποια οικία εισέλθετε, εκεί μένετε και από εκεί να εξέρχεστε.

5 Και σε όσους δε σας δέχονται, όταν εξέρχεστε από εκείνη την πόλη, αποτινάζετε τη σκόνη από τα πόδια σας ως μαρτυρία εναντίον τους». Ματθ. 10:14; Μάρκ. 6:11; Λουκ. 10:11; Πράξ. 13:51; Πράξ. 18:6;

6 Όταν εξέρχονταν, λοιπόν, περνούσαν από χωριό σε χωριό ευαγγελιζόμενοι και θεραπεύοντας παντού.

Οι γνήσιοι μαθητές του Χριστού είναι μαθητές με σκοπό. Θα έρθει η ώρα που ο Θεός θα τους δώσει την δική τους προσωπική αποστολή. Ο Ιησούς τους στέλνει μαζί τονίζοντας την αλληλεξάρτηση τους στο έργο παρόλο που το κάλεσμα τους είναι και προσωπικό. Και πάλι βλέπουμε τον Ιησού να τονίζει πως το μήνυμα των καλών νέων πρέπει να δίνεται υπερήφανα – όποιος το απορρίπτει δεν είναι άξιος για παρακάλια και ατέλειωτες συζητήσεις!

Η αποστολή του Χριστού πολλές φορές προϋποθέτει υλικές και άλλες θυσίες – Ας είμαστε λοιπόν σε ετοιμότητα ώστε τίποτα να μην σταθεί εμπόδιο στα καλά έργα που ο Θεός προετοίμασε  για μας. Η αποστολή μας δεν είναι κάποιο χατίρι που κάνουμε προς τον Θεό αλλά χάρη δικιά του στην ζωή μας αξιώνοντας μας να γίνουμε εργάτες στην βασιλεία του.