Κατά Λουκά Ευαγγέλιο 6:39-7:10, 25/03/2013,

Σημερινή περικοπή: Κατά Λουκά Ευαγγέλιο 6:39-7:10, ( Σχόλια με μπλε γραμματοσειρά)

39 Είπε μάλιστα και μια παραβολή σ’ αυτούς: «Μήπως δύναται τυφλός να οδηγεί τυφλό; Δε θα πέσουν και οι δύο σε βόθρο; Ησ. 42:19; Ματθ. 15:14;

40 Δεν υπάρχει μαθητής πάνω από το δάσκαλό του· και κάθε καταρτισμένος θα είναι όπως ο δάσκαλός του. Ματθ. 10:24; Ιωάν. 13:16; Ιωάν. 15:20;

41 Και γιατί βλέπεις την αγκίδα που είναι μέσα στο μάτι του αδελφού σου, ενώ το δοκάρι που είναι μέσα στο δικό σου μάτι δεν παρατηρείς; Ματθ. 7:3;

42 Πώς δύνασαι να λες στον αδελφό σου: “Αδελφέ, άφησε να βγάλω την αγκίδα που είναι μέσα στο μάτι σου”, ενώ ο ίδιος το δοκάρι μέσα στο μάτι σου δεν βλέπεις; Υποκριτή, βγάλε πρώτα το δοκάρι από το μάτι σου, και τότε θα δεις καθαρά την αγκίδα που είναι μέσα στο μάτι του αδελφού σου, για να τη βγάλεις». Παρ. 18:17;

Συγχώρεση ή Κατάκριση

Ο άνθρωπος που δεν μπορεί να συγχωρέσει και να κάνει έλεος στους συνανθρώπους του δεν συνειδητοποιεί την δική του ανάγκη για έλεος και συγχώρεση από τον Θεό και έτσι εύκολα καταφεύγει στην κατάκριση. Όλοι έχουμε την τάση όταν βλέπουμε το κακό στους άλλους να το κατακρίνουμε πολλές φορές χαρακτηρίζοντας τους με διάφορα κοσμητικά επίθετα ( Κατάκριση). Αυτός είναι ψεύτης, αναιδής, ευέξαπτος, ανυπόμονος, απρόσεκτος και άλλα άσχημα επίθετα πολλές φορές βιαζόμαστε να ξεστομίσουμε ακόμα και ενάντια σε ανθρώπους που αγαπάμε.

Ο λόγος τους Θεού λοιπόν μας καλεί να μην κρίνουμε τους άλλους τόσο αυστηρά(7:1) αλλά με την ίδια επιείκεια και υπομονή με την οποία ο Θεός μας μεταχειρίζεται έτσι και εμείς οφείλουμε να βλέπουμε τους άλλους 7:2. Αυτό δεν σημαίνει φυσικά πως δεν θα ξεχωρίζουμε το κακό αλλά αντιθέτως θα πρέπει να διαχωρίζουμε την θέση μας γρήγορα και ξεκάθαρα χωρίς όμως να κρίνουμε και να καταδικάζουμε τους συνανθρώπους μας.

43 «Γιατί δεν υπάρχει δέντρο καλό που να κάνει καρπό σάπιο, ούτε πάλι δέντρο σάπιο που να κάνει καρπό καλό. Ματθ. 7:17; Ματθ. 12:33;44 Γιατί κάθε δέντρο γνωρίζεται από το δικό του καρπό. Γιατί από αγκάθια δε μαζεύουν σύκα ούτε από βάτο τρυγούν σταφύλια. Ματθ. 7:16;45 Ο αγαθός άνθρωπος από τον αγαθό θησαυρό της καρδιάς του προφέρει το αγαθό, και ο κακός από τον κακό προφέρει το κακό. Γιατί από το περίσσευμα της καρδιάς μιλά το στόμα του». Ματθ. 12:34; Ματθ. 12:35;46 «Και τι με καλείτε: “Κύριε, Κύριε”, και δεν κάνετε όσα λέω; Μαλ. 1:6; Ματθ. 7:21; Ματθ. 25:11; Λουκ. 13:25; Ρωμ. 2:13; Ιακ. 1:22;47 Καθένας που έρχεται προς εμένα και ακούει τα λόγια μου και τα εφαρμόζει θα σας υποδείξω με ποιον είναι όμοιος: Ματθ. 7:24;48 όμοιος είναι με άνθρωπο που οικοδομεί οικία, ο οποίος έσκαψε και βάθυνε και έθεσε θεμέλιο πάνω στο βράχο. Και όταν έγινε πλημμύρα, όρμησε ο ποταμός πάνω στην οικία εκείνη, αλλά δεν μπόρεσε να τη σαλέψει, γιατί οικοδομήθηκε καλά.49 Αλλά εκείνος που άκουσε και δεν εφάρμοσε είναι όμοιος με άνθρωπο που οικοδόμησε οικία πάνω στη γη χωρίς θεμέλια. Σ’ αυτήν την οικία όρμησε πάνω ο ποταμός και ευθύς κατάπεσε, και το ρήγμα της οικίας εκείνης έγινε μεγάλο».

Ο λόγος του Θεού στα χωρία 37 και 38 μας καλεί να μην κρίνουμε τους συνανθρώπους μας. Παρόλα αυτά μας καλεί να διακρίνουμε(44-45) το κακό και αυτούς που το διαδίδουν ώστε με κάθε αντίσταση να προστατεύουμε τον εαυτό μας και την εκκλησία.

Τα έργα λοιπόν και όχι τα λόγια είναι αυτά που κάνουν κάποιον να ξεχωρίζει. Δεν είναι αρκετό να φαινόμαστε Χριστιανοί επικαλούμενοι την χάρη του και την αγάπη του (46) αλλά να αποδεικνύουμε με τις πράξεις μας και την υπακοή μας την γνησιότητα μας.

Κτίσε πάνω στον βράχο

Φανταστείτε κάποιον που ενώ γνωρίζει ότι η άμμος δεν μπορεί να είναι σταθεί γερό θεμέλιο για το σπίτι του αποφασίζει χάριν ευκολίας να το χτίσει εκεί. Μπορεί εξωτερικά το σπίτι του να φαντάζει όμορφο και στερεό αλλά με την πρώτη κακοκαιρία θα φανερωθεί η κακιά επιλογή του και το σπίτι του θα γκρεμιστεί. Έτσι λοιπόν μοιάζει ο άνθρωπος εκείνος που ενώ ακούει και δέχεται το λόγο του Θεού δεν επιτρέπει να γίνει πράξη στην ζωή του (49). Αντιθέτως ο άνθρωπος που επενδύει στην αλήθεια του λόγου του Θεού ακόμα και αν αυτό είναι πολλές φορές επώδυνο στα δύσκολα αυτής της ζωής θα σταθεί και θα τα ξεπεράσει νικητής(48)!

7

1 Όταν συμπλήρωσε όλα τα λόγια του που έπρεπε να πει στα αυτιά του λαού, εισήλθε στην Καπερναούμ. Ματθ. 8:5;

2 Και ο δούλος κάποιου εκατόνταρχου, που ήταν σε κακή κατάσταση, έμελλε να πεθάνει, ο οποίος του ήταν πολύτιμος.

3 Όταν άκουσε λοιπόν για τον Ιησού, απέστειλε προς αυτόν πρεσβυτέρους των Ιουδαίων, παρακαλώντας τον για να έρθει να διασώσει το δούλο του.

4 Εκείνοι, αφού παρουσιάστηκαν στον Ιησού, τον παρακαλούσαν επιμόνως λέγοντας: «Άξιος είναι αυτός στον οποίο θα παράσχεις τούτο.

5 Γιατί αγαπά το έθνος μας και τη συναγωγή αυτός την οικοδόμησε σ’ εμάς».

6 Ο Ιησούς τότε προχωρούσε μαζί τους. Αλλά ενώ ήδη δεν απείχε μακριά από την οικία του, έστειλε φίλους ο εκατόνταρχος, λέγοντάς του: «Κύριε, μην ενοχλείσαι, γιατί δεν είμαι ικανός να εισέλθεις κάτω από τη στέγη μου.

7 Γι’ αυτό ούτε τον εαυτό μου δε θεώρησα άξιο να έρθει προς εσένα· αλλά πες ένα λόγο και ας γιατρευτεί ο δούλος μου.

8 Γιατί κι εγώ είμαι άνθρωπος υποτασσόμενος σε εξουσία, έχοντας κάτω από τον εαυτό μου στρατιώτες, και λέω σε τούτον: “Πήγαινε”, και πηγαίνει. Και στον άλλο: “Έλα”, και έρχεται. Και στο δούλο μου: “Κάνε αυτό”, και το κάνει».

9 Όταν άκουσε τότε αυτά ο Ιησούς, τον θαύμασε και στράφηκε στο πλήθος που τον ακολουθούσε και είπε: «Σας λέω, ούτε μέσα στο λαό Ισραήλ δε βρήκα τόσο πολλή πίστη».

10 Και όταν επέστρεψαν στον οίκο αυτοί που στάλθηκαν, βρήκαν το δούλο να είναι υγιής.

Ο Εκατόνταρχος

Στην συνέχεια βλέπουμε την πίστη ενός Ρωμαίου αξιωματικού ( ο Εκατόνταρχος) ο οποίος παίρνει το θάρρος να ζητήσει θεραπεία από τον Ιησού για τον δούλο που αγαπούσε(3).

Τέτοια ήταν η ταπεινότητα και η πίστη αυτού του ανθρώπου που αναγνωρίζει δημόσια ότι δεν είναι άξιος να δεχτεί τον Χριστό  στο σπίτι του και ότι ένας μοναχά λόγος του θα ήταν αρκετός να κάνει τον αγαπημένο του δούλο καλά(6). Μπορούμε λοιπόν να ζητάμε για να επέμβει ο Θεός δυναμικά στην ζωή αγαπητών μας ανθρώπων αναγνωρίζοντας έτσι την εξουσία και την παντοδυναμία του Θεού μας. Εδώ, ο λόγος του Θεού δεν αναφέρεται καθόλου στο πιστεύω ή τα έργα του άρρωστου δούλου παρά μόνο στην πίστη και το ταπεινό πνεύμα που ο Εκατόνταρχος είχε, χάρη του οποίου ο Θεός κάνει την θεραπεία. Αυτός ο εκατόνταρχος παρόλο που δεν ήταν ιουδαίος ( άνθρωπος δηλαδή που μεγάλωσε και μαθήτευσε στα πράγματα του Θεού) έδειξε με απλή αλλά δυνατή πίστη ότι ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης ή φίλος των θρησκευόμενων αλλά αυτών που ειλικρινά και ταπεινά των αναζητούν.