Σημερινή περικοπή: Κατά Λουκά Ευαγγέλιο 22:54-23:12, ( Σχόλια με μπλε γραμματοσειρά)

54 Αφού λοιπόν τον συνέλαβαν, τον οδήγησαν και τον εισήγαγαν στην οικία του αρχιερέα. Και ο Πέτρος ακολουθούσε από μακριά. Ματθ. 26:57; Μάρκ. 14:53; Ιωάν. 18:12; Ιωάν. 18:24;

55 Αφού άναψαν τότε φωτιά στο μέσο της αυλής και κάθισαν μαζί, ο Πέτρος καθόταν στο μέσο τους. Ματθ. 26:69; Μάρκ. 14:54; Μάρκ. 14:66; Ιωάν. 18:16; Ιωάν. 18:25;

56 Όταν τον είδε τότε κάποια μικρή δούλη να κάθεται κοντά προς το φως της φωτιάς και τον ατένισε, είπε: «Και αυτός ήταν μαζί του».

57 Εκείνος το αρνήθηκε, λέγοντας: «Δεν τον ξέρω, γυναίκα».

58 Και μετά από λίγο, άλλος, όταν τον είδε, είπε: «Και εσύ είσαι από αυτούς». Αλλά ο Πέτρος είπε: «Άνθρωπε, δεν είμαι».

59 Και όταν πέρασε περίπου μια ώρα, κάποιος άλλος ισχυριζόταν έντονα, λέγοντας: «Στ’ αλήθεια, και αυτός ήταν μαζί του, γιατί είναι και Γαλιλαίος».

60 Είπε τότε ο Πέτρος: «Άνθρωπε, δεν ξέρω τι λες». Και αμέσως, ενώ ακόμη αυτός μιλούσε, λάλησε ένας πετεινός.

61 Και αφού στράφηκε ο Κύριος, κοίταξε μέσα στα μάτια τον Πέτρο, και θυμήθηκε ο Πέτρος το λόγο του Κυρίου, καθώς του είπε: «Πριν ο πετεινός λαλήσει σήμερα, θα με απαρνηθείς τρεις φορές». Ματθ. 26:34; Ματθ. 26:75; Μάρκ. 14:72; Ιωάν. 13:38; Ιωάν. 18:27;

62 Και αφού βγήκε έξω, έκλαψε πικρά.

Μπορεί στους περισσοτέρους να φαίνεται αυτονόητο ότι μπροστά σε μια άδικη απειλή ενάντια τους  μπορούν λέγοντας κάποια ψέματα να την αποφύγουν. Άλλωστε η απειλή είναι άδικη και η όλη προσπάθεια γίνεται για να πολεμήσουμε το ψέμα και την αδικία στην ζωή μας! Ο σκοπός όμως δεν αγιάζει τα μέσα! Ο Πέτρος όπως και οι περισσότεροι από εμάς δείλιασε μπροστά στην απειλή του θανάτου και απαρνήθηκε τον Ιησού λέγοντας ψέματα και μάλιστα κατ’ επανάληψη. Ας μην βιαζόμαστε λοιπόν να δίνουμε υποσχέσεις και μεγάλα λόγια αφιέρωσης στον Θεό. Πραγματικά θαρραλέος είναι αυτός που αντιλαμβάνεται την δικιά του αδυναμία και στηρίζεται στην παντοδυναμία και στην χάρη του Θεού για την νίκη. Ήταν πραγματικά ταπεινωτικό για τον Πέτρο η συνειδητοποίηση της αδυναμίας και του φόβου του. Ο Θεός όμως χρησιμοποίησε αυτό το περιστατικό στην ζωή του Πέτρου για να τον κάνει να εμπιστευτεί πλήρως και χωρίς όρους στην αγάπη του Χριστού που γρήγορα θα τον εξυψώσει σε και θα τον ετοιμάσει για σπουδαία έργα στην ζωή του.

63 Και οι άντρες που τον κρατούσαν σφιχτά τον ενέπαιζαν δέρνοντάς τον Ιώβ 16:10; Ησ. 50:6; Ματθ. 26:67; Μάρκ. 14:65; Ιωάν. 19:3;

64 και, αφού του περικάλυψαν το πρόσωπο, τον επερωτούσαν, λέγοντας: «Προφήτεψε, ποιος είναι αυτός που σε χτύπησε;»

65 Και άλλα πολλά, βλαστημώντας, έλεγαν σ’ αυτόν.

66 Και μόλις ξημέρωσε, συνάχτηκε το πρεσβυτέριο του λαού, αρχιερείς και γραμματείς, και τον οδήγησαν στο συνέδριό τους, Ψαλ. 2:2; Ματθ. 27:1; Μάρκ. 15:1; Ιωάν. 18:28;

67 λέγοντας: «Αν εσύ είσαι ο Χριστός, πες το μας». Είπε τότε σ’ αυτούς: «Αν σας το πω, δε θα πιστέψετε·

68 κι αν σας ρωτήσω, δε θα αποκριθείτε.

69 Από τώρα όμως ο Υιός του ανθρώπου θα κάθεται συνεχώς από τα δεξιά της δύναμης του Θεού». Δαν. 7:9; Ματθ. 16:27; Ματθ. 24:30; Ματθ. 25:31; Ματθ. 26:64; Μάρκ. 14:62; Πράξ. 1:11; 1Θεσ. 1:10; Αποκ. 1:7;

70 Είπαν τότε όλοι: «Εσύ λοιπόν είσαι ο Υιός του Θεού;» Εκείνος είπε προς αυτούς: «Κι εσείς το λέτε ότι εγώ είμαι».

71 Εκείνοι είπαν: «Τι ανάγκη μαρτυρίας έχουμε ακόμα; Γιατί εμείς οι ίδιοι το ακούσαμε από το στόμα του».

23

1 Και αφού σηκώθηκε όλο το πλήθος αυτών των συνέδρων, τον οδήγησαν στον Πιλάτο. Ματθ. 27:2; Μάρκ. 15:1; Ιωάν. 18:28;

2 Άρχισαν τότε να τον κατηγορούν, λέγοντας: «Τούτον τον βρήκαμε να διαστρέφει το έθνος μας και να εμποδίζει να δίνουμε φόρους στον Καίσαρα και να λέει πως ο εαυτός του είναι Χριστός, βασιλιάς». Ματθ. 17:25; Ματθ. 22:21; Μάρκ. 12:17; Λουκ. 20:25; Πράξ. 17:7; Ρωμ. 13:7;

3 Ο Πιλάτος λοιπόν τον ρώτησε λέγοντας: «Εσύ είσαι ο βασιλιάς των Ιουδαίων;» Εκείνος του αποκρίθηκε και είπε: «Εσύ το λες». Ματθ. 27:11; Μάρκ. 15:2; Ιωάν. 18:33;

4 Τότε ο Πιλάτος είπε προς τους αρχιερείς και προς τους όχλους: «Κανένα αίτιο καταδίκης δε βρίσκω στον άνθρωπο τούτο».

5 Εκείνοι επέμεναν λέγοντας: «Ξεσηκώνει το λαό διδάσκοντας σε όλη την Ιουδαία και, αφού άρχισε από τη Γαλιλαία, έφτασε ως εδώ».

Ο Ιησούς από την άλλη αντιμετωπίζει τον φόβο και την απειλή του θανάτου πολύ διαφορετικά. Βλέπουμε λοιπόν με την στάση του τον Ιησού να καλωσορίζει τον θάνατο και την καταδίκη του.  Ξέρει πως γι’ αυτή την ώρα ήρθε κάτω στην γη και ότι ο δικαστής του (Πιλάτος) δεν θα είχε καμιά εξουσία επάνω του αν αυτή πρώτα δεν του δινόταν από τον ίδιο τον Θεό.  Όταν ο Ιησούς έβλεπε το κακό και τα πάθη μέσα από τα οποία θα έπρεπε να περάσει αν καταδικαζόταν έβλεπε την δικιά μου και την δικιά σου σωτηρία και λύτρωση. Αυτή η αγάπη ήταν που του έδωσε το θάρρος να καλωσορίσει τον θάνατο στην ζωή του αφήνοντας τους ενάντιους του να νομίζουν ότι κατόρθωσαν μια μεγάλη νίκη εναντίον του.

6 Ο Πιλάτος τότε, όταν το άκουσε, ρώτησε αν ο άνθρωπος είναι Γαλιλαίος

7 και, όταν έμαθε ότι είναι από μέρος της εξουσίας του Ηρώδη, τον παράπεμψε προς τον Ηρώδη, που ήταν και αυτός στα Ιεροσόλυμα αυτές τις ημέρες. Λουκ. 3:1;

8 Ο Ηρώδης, λοιπόν, όταν είδε τον Ιησού, χάρηκε πολύ, γιατί ήθελε συνεχώς από αρκετά χρόνια να τον δει, επειδή άκουγε γι’ αυτόν και έλπιζε κάποιο θαυματουργικό σημείο να δει να γίνεται από αυτόν. Λουκ. 9:7;

9 Τον επερωτούσε λοιπόν με αρκετά λόγια, αλλά αυτός τίποτα δεν του αποκρίθηκε.

10 Είχαν σταθεί τότε οι αρχιερείς και οι γραμματείς και τον κατηγορούσαν έντονα.

11 Και αφού τον εξουθένωσε και ο Ηρώδης μαζί με τα στρατεύματά του και τον ενέπαιξε, τον έντυσε με λαμπρή στολή και τον ξανάστειλε στον Πιλάτο.

12 Έγιναν τότε φίλοι ο Ηρώδης και ο Πιλάτος αυτήν την ημέρα μεταξύ τους· γιατί προϋπήρχε έχθρα του ενός προς τον άλλο. Πράξ. 4:27;