Σημερινή περικοπή: Κατά Λουκά Ευαγγέλιο 18:1-17, ( Σχόλια με μπλε γραμματοσειρά)

18

1 Έλεγε μάλιστα μια παραβολή σ’ αυτούς για το ότι πρέπει πάντοτε να προσεύχονται και να μην κουράζονται, Ρωμ. 12:12; Εφεσ. 6:18; Κολ. 4:2; 1Θεσ. 5:17;

2 λέγοντας: «Κάποιος κριτής ήταν σε κάποια πόλη, που το Θεό δε φοβόταν και που άνθρωπο δεν ντρεπόταν.

3 Και μια χήρα ήταν στην πόλη εκείνη και ερχόταν προς αυτόν λέγοντας: “Δώσε μου το δίκιο μου από τον αντίδικό μου”.

4 Αλλά δεν ήθελε να το κάνει για μεγάλο χρονικό διάστημα. Μετά όμως από αυτά είπε μέσα του: “Αν και το Θεό δε φοβάμαι ούτε άνθρωπο ντρέπομαι,

5 επειδή όμως με κουράζει αυτή η χήρα, θα της δώσω το δίκιο της, για να μην έρχεται συνεχώς να με ‘γρονθοκοπεί’ ως το τέλος της υπόθεσής της”.

6 Είπε λοιπόν ο Κύριος: «Ακούσατε τι λέει ο άδικος κριτής.

7 Και ο Θεός δε θα αποδώσει τη δικαιοσύνη στους εκλεκτούς του, που φωνάζουν σ’ αυτόν ημέρα και νύχτα, και θα βραδύνει γι’ αυτούς; Αποκ. 6:10;

8 Σας λέω ότι θα αποδώσει τη δικαιοσύνη σ’ αυτούς γρήγορα. Όμως ο Υιός του ανθρώπου, όταν έρθει, άραγε θα βρει την πίστη πάνω στη γη;»

Ο άδικος κριτής και η χήρα

Έχουμε πεποίθηση στον Θεό ; Τον γνωρίζουμε σαν καλό πατέρα ή σαν ένα αυστηρό και άδικο κριτή; Ακόμα και ένας άδικος κριτής φαίνεται να υποκύπτει στο δίκιο μιας φτωχής χήρας όταν αυτή με υπομονή και επιμονή συνεχίζει να τον ζητά. Πόσο περισσότερο λοιπόν ο Θεός που είναι ο ίδιος του ο ορισμός της καλοσύνης του ελέους και της χάρης  ακούει και απαντά τις προσευχές των παιδιών του.

Θα πει κάποιος ‘ ίσως όμως να μην έχω το δίκιο με το μέρος μου …. Τι γίνεται τότε; Ακούει ο Θεός;‘. Ποιος από μας αλήθεια μπορεί να καυχηθεί πως έχει το δίκιο με το μέρος του; ‘Πάντες ήμαρτον και στερούνται της δόξας του Θεού‘ λέει ο λόγος του Θεού.  Από την άλλη ο λόγος του Θεού μας λέει πως ο Ιησούς Χριστός έγινε η δικαιοσύνη μας πάνω στον σταυρό ( αυτός πλήρωσε το τίμημα της αδικίας μας) ώστε να μπορούμε να σταθούμε μπροστά στον Θεό και να καυχόμαστε ότι έχουμε το δίκιο με το μέρος μας. Τον Ιησού Χριστό! Ας είμαστε λοιπόν βέβαιοι ότι θα ακούσει ο Θεός σε οποιαδήποτε κατάσταση και αν βρισκόμαστε και ότι απαντά τις προσευχές μας με υπομονή και καλοσύνη. Απλά καλό είναι να μην βάζουμε τον Θεό στα δικά μας καλούπια και να θυμόμαστε ότι δεν χωράει στο μυαλό και τις σκέψεις μας.

9 Και αυτήν την παραβολή είπε τότε προς μερικούς, που είχαν πεποίθηση για τους εαυτούς τους ότι είναι δίκαιοι και που εξουθένωναν τους υπόλοιπους:

10 «Δύο άνθρωποι ανέβηκαν στο ναό να προσευχηθούν: ο ένας Φαρισαίος και ο άλλος τελώνης.

11 Ο Φαρισαίος στάθηκε και προσευχόταν ως προς τον εαυτό του αυτά: “Θεέ, σ’ ευχαριστώ, γιατί δεν είμαι όπως ακριβώς οι υπόλοιποι άνθρωποι, άρπαγες, άδικοι, μοιχοί, ή και όπως αυτός ο τελώνης. Ησ. 1:15; Ησ. 58:2; Αποκ. 3:17-18;

12 Νηστεύω δύο φορές την εβδομάδα, δίνω δέκατα από όλα όσα αποχτώ”.

13 Ο τελώνης, όμως, είχε σταθεί από μακριά και δεν ήθελε ούτε τα μάτια του να σηκώσει πάνω στον ουρανό, αλλά χτυπούσε το στήθος του, λέγοντας: «Θεέ, ας είσαι ευμενής προς εμένα τον αμαρτωλό».

14 Σας λέω, αυτός ο τελευταίος κατέβηκε δικαιωμένος στον οίκο του παρά εκείνος. Γιατί καθένας που υψώνει τον εαυτό του θα ταπεινωθεί, όποιος όμως ταπεινώνει τον εαυτό του θα υψωθεί». Ιώβ 22:29; Παρ. 29:23; Ματθ. 23:12; Λουκ. 14:11; Ιακ. 4:6; Ιακ. 4:10; 1Πέτ. 5:5;

15 Του πρόσφεραν τότε και τα βρέφη, για να τα αγγίζει· αλλά όταν το είδαν οι μαθητές τούς επιτιμούσαν. Ματθ. 19:13; Μάρκ. 10:13;

16 Ο Ιησούς όμως τα προσκάλεσε, λέγοντας: «Αφήστε τα παιδιά να έρχονται προς εμένα και μην τα εμποδίζετε, γιατί για τέτοιους είναι η βασιλεία του Θεού. Ματθ. 18:3; Ματθ. 19:14; 1Κορ. 14:20; 1Πέτ. 2:2;

17 Αλήθεια σας λέω, όποιος δε δεχτεί τη βασιλεία του Θεού σαν παιδί, δε θα εισέλθει σ’ αυτή».