Σημερινό ανάγνωσμα από την  Καινή διαθήκη: Προς Ρωμαίους 7:14-8:8

Ο Χριστιανός και η επιλογή του να ακολουθήσει το Πνεύμα αντί την σάρκα.

Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι ο νόμος του Θεού είναι καλός αλλά έγινε αφορμή για να έρθει η  καταδίκη και ο θάνατος στην ζωή του ανθρώπου. Κάθε άνθρωπος κουβαλά μέσα του την αμαρτωλή φύση του ( σάρκα ) η οποία τον ωθεί στην ανυπακοή σε αυτά που ο νόμος του Θεού λέει. Από την άλλη το πνεύμα του ανθρώπου αναζητεί τον δημιουργό του, αυτόν που του χαρίζει νόημα ζωής.  Η ελευθερία που χάρισε ο Θεός στον άνθρωπο τον αφήνει να διαλέξει την σάρκα ή το πνεύμα στην ζωή του. Η επιλογή που κάνει ο χριστιανός είναι σαφώς αυτή που του προσφέρει το Πνεύμα επιλογή που του χαρίζει νέα ζωή με τον Θεό.

Ο Χριστιανός με το Πνεύμα παλεύει την σάρκα. 

Όμως ο χριστιανός δεν απαλλάσσεται από την σάρκα του όταν κάνει την επιλογή να ακολουθήσει το Πνεύμα του Θεού στην ζωή του. Η αμαρτωλή φύση κατοικεί ακόμα μέσα του και προσπαθεί να τον παρασύρει στην παλιά του ζωή καθώς αντιμάχεται με το Πνεύμα του Θεού μέσα του. Η σάρκα  συνεχίζει να ενεργεί μέσα στην ζωή του πιστού όταν αυτός ξεχνά ότι είναι νεκρός ως προς την αμαρτία. Ο χριστιανός τότε αντί να βλέπει στην δύναμη του Θεού βλέπει στην δύναμη της αμαρτίας που ενεργείται στον κόσμο γύρω του ( που δεν έχουν πιστέψει στον Θεό) και παρασύρεται στην ανυπακοή που του προσφέρει. Θέλει τότε να κάνει το σωστό αλλά βλέπει μέσα του την δύναμη της αμαρτίας να εξουσιάζει την θέληση του και να τον ωθεί στην ανυπακοή που τόσο μισεί. Τότε νοιώθει ταλαίπωρος, δυστυχισμένος και εγκλωβισμένος στην αμαρτία και τον θάνατο. 

Ο Χριστιανός παίρνει δύναμη που του δίνει ο Ιησούς Χριστός ενάντια στην σάρκα.

Η σάρκα και το πνεύμα αντιμάχονται μέσα στον άνθρωπο και ο πιστός καθώς αγωνίζεται καλά κάνει να αναγνωρίζει την δύναμη του Θεού μέσα του όπως αυτή του την χάρισε ο Ιησούς Χριστός.  Πρέπει λοιπόν ο χριστιανός να αναγνωρίσει ότι κανένας δεν μπορεί να κατακρίνει το πιστό παιδί του Θεού αυτόν που δεν περπατά με την αμαρτωλή φύση του αλλά με το Πνεύμα. Αν στο περπάτημα του όμως εξαπατηθεί και παραδοθεί στην αμαρτωλή φύση του τότε ο διάβολος παίρνει αφορμή να τον κατηγορήσει ( αφορμή που στην ουσία δεν έχει γιατί την τιμωρία της αμαρτίας μας την σήκωσε ήδη πάνω του ο Ιησούς Χριστός). Τότε ο διάβολος καταφέρνει να του κλέψει το περπάτημα του μαζί με τον Θεό κάτι που σαφώς στεναχωρεί αφάνταστα τον Θεό.