Κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο 7:31-53, 13/05/2013

Σημερινή περικοπή: Κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο 7:31-53, ( Σχόλια με μπλε γραμματοσειρά)

Ιωάννης 7

Ο Λόγος του Θεού είναι πηγή ζωής

31 Τότε πολλοί από το πλήθος πίστεψαν σ’ αυτόν και έλεγαν: «Ο Χριστός, όταν έρθει, μήπως περισσότερα θαυματουργικά σημεία θα κάνει από όσα αυτός έκανε;» Ιωάν. 8:30;

32 Άκουσαν οι Φαρισαίοι το πλήθος να ψιθυρίζει αυτά σχετικά με αυτόν, και απέστειλαν οι αρχιερείς και οι Φαρισαίοι υπηρέτες, για να τον πιάσουν.

33 Είπε λοιπόν ο Ιησούς: «Ακόμη λίγο χρόνο θα είμαι μαζί σας και μετά πηγαίνω προς εκείνον που με έστειλε. Ιωάν. 16:16;

34 Θα με ζητήσετε και δε θα με βρείτε, και όπου εγώ είμαι εσείς δε δύναστε να έρθετε». Ιωάν. 8:21; Ιωάν. 13:33;

35 Είπαν λοιπόν οι Ιουδαίοι μεταξύ τους: «Πού μέλλει να πορεύεται αυτός, επειδή λέει ότι εμείς δε θα τον βρούμε; Μήπως μέλλει να πορεύεται στους Ιουδαίους της διασποράς μεταξύ των Ελλήνων και να διδάσκει τους Έλληνες;

36 Τι σημαίνει ο λόγος αυτός που είπε: “Θα με ζητήσετε και δε θα με βρείτε, και όπου εγώ είμαι εσείς δε δύναστε να έρθετε”;»

37 Τότε, την τελευταία ημέρα της εορτής, τη μεγάλη, είχε σταθεί όρθιος ο Ιησούς και φώναξε, λέγοντας: «Αν κάποιος διψά, ας έρχεται προς εμένα και ας πίνει. Λευ. 23:36; Ησ. 55:1; Ιωάν. 6:35; Αποκ. 22:17;

38 Όποιος πιστεύει σ’ εμένα, καθώς είπε η Γραφή, “ποταμοί νερού ζωντανού θα ρεύσουν από την κοιλιά του”. Ησ. 12:3;

39 Και αυτό το είπε για το Πνεύμα που έμελλαν να λαβαίνουν εκείνοι που πίστεψαν σ’ αυτόν. Γιατί δεν ήταν δοσμένο ακόμα το Πνεύμα, επειδή ο Ιησούς δεν είχε ακόμα δοξαστεί. Ησ. 44:3; Ιωήλ 2:28; Πράξ. 2:17;

40 Μερικοί από το πλήθος, λοιπόν, όταν άκουσαν αυτά τα λόγια, έλεγαν: «Αυτός είναι αληθινά ο προφήτης». Ματθ. 21:46; Λουκ. 7:16; Ιωάν. 6:14;

41 Άλλοι έλεγαν: «Αυτός είναι ο Χριστός». Άλλοι όμως έλεγαν: «Γιατί, μήπως ο Χριστός έρχεται από τη Γαλιλαία; Ιωάν. 1:46; Ιωάν. 4:42;

42 Δεν είπε η Γραφή ότι θα είναι από το σπέρμα του Δαβίδ και ότι ο Χριστός έρχεται από τη Βηθλεέμ, το χωριό όπου καταγόταν ο Δαβίδ;» Ψαλ. 132:11; Μιχ. 5:2; Ματθ. 2:6;

43 Έγινε λοιπόν σχίσμα μέσα στο πλήθος γι’ αυτόν.

44 Μερικοί μάλιστα από αυτούς ήθελαν να τον πιάσουν, αλλά κανείς δεν έβαλε πάνω του τα χέρια.

45 Ήρθαν, λοιπόν, οι υπηρέτες προς τους αρχιερείς και τους Φαρισαίους, και εκείνοι τους είπαν: «Γιατί δεν τον φέρατε;»

46 Αποκρίθηκαν οι υπηρέτες: «Ποτέ δε μίλησε έτσι άνθρωπος».

47 Τους ρώτησαν τότε οι Φαρισαίοι: «Μήπως κι εσείς έχετε πλανηθεί;

48 Μήπως πίστεψε σ’ αυτόν κάποιος από τους άρχοντες ή από τους Φαρισαίους; Ησ. 33:18; Ιωάν. 12:42; 1Κορ. 1:20; 1Κορ. 2:8;

49 Αλλά αυτός ο όχλος, που δε γνωρίζει το νόμο, είναι καταραμένος».

50 Λέει προς αυτούς ο Νικόδημος, που ήρθε προς αυτόν προηγουμένως, αν και ήταν ένας από αυτούς: Ιωάν. 3:2; Ιωάν. 19:39;

51 «Μήπως ο νόμος μας κρίνει τον άνθρωπο, αν δεν ακούσει πρώτα από αυτόν και δε γνωρίσει τι κάνει;» Έξ. 23:1; Λευ. 19:15; Δευτ. 1:17; Δευτ. 17:8; Δευτ. 19:15;

52 Αποκρίθηκαν και του είπαν: «Μήπως κι εσύ είσαι από τη Γαλιλαία; Ερεύνησε και δες ότι από τη Γαλιλαία δεν εγείρεται προφήτης».

53 [Και πορεύτηκαν ο καθένας στον οίκο του,

Οι πνευματικοί ηγέτες της εποχής του Ιησού Χριστού κάνουν την πρώτη τους απόπειρα για να τον συλλάβουν.  Στο πρόσωπο του Χριστού βλέπουν κάποιο που γίνεται επικίνδυνα αγαπητός και δημοφιλής με τον λαό και όπως λανθασμένα νόμιζαν απειλή για την  ηγεσία και την δύναμη που κατείχαν. Ο Ιησούς ήξερε τις σκέψεις τους, ήξερε τα επιχειρήματα τους εναντίον του αλλά δεν προσπαθεί να τους πείσει για την Θεία προέλευση και τις αληθινές προθέσεις του. Αφήνεται στα χέρια του Θεού γνωρίζοντας πως οι άνθρωποι δεν μπορούν να τον βλάψουν μέχρι να έρθει ο χρόνος που όρισε αυτός για την θυσία του. Εμείς πως νοιώθουμε μπροστά στις απειλές των ανθρώπων. Μας κυριεύει άραγε ο φόβος και η αβεβαιότητα και ζητάμε να βρούμε την λύτρωση με ανθρώπινα μέσα και τρόπους; Οι φόβοι της καθημερινότητας παραμερίζουν μπροστά στην πεποίθηση ότι ο Θεός μας αγαπά και αυτός ελέγχει και καθοδηγεί την ζωή μας.  Αυτό που φαινόταν μια πρόωρη καταδίκη του Ιησού, πριν φτάσει ακόμα το Πάσχα των Ιουδαίων, μετατρέπεται σε μια ένδοξη πνευματική νίκη.

Οι στρατιώτες που πήγαν να συλλάβουν τον Ιησού φεύγουν άπραγοι και συνεπαρμένοι από τα λόγια του. Ο λόγος του Θεού εδώ μας λέει ότι αυτοί οι στρατιώτες δεν λύγησαν μπροστά στην αντίσταση των οπαδών του Χριστού, ούτε μπροστά την υπερφυσική εξουσία με την οποία έκανε θεραπείες αλλά μπροστά στην δύναμη  του λόγου του. Αυτός ο λόγος είναι που υπόσχεται σε αυτούς που διψούν και τρέχουν στον Χριστό  για να ξεδιψάσουν (τον εμπιστεύονται στην ζωή τους) ότι θα γεμίσουν με το Άγιο Πνεύμα και θα μεταμορφωθούν σε πηγή ζωής.

Ο Ιησούς Χριστός είχε φίλους σε θέσεις κλειδιά ( Νικόδημος) αλλά δεν έλπιζε σε αυτούς ή την εξουσία τους για να κάνει το θέλημα του Θεού στην ζωή του. Η προσωπική του επιβίωση, η δόξα και η θέση που του έδιναν οι άνθρωποι δεν θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν ποτέ την αγάπη του για τον Θεό όπως αυτή φανερώθηκε έμπρακτα μέσα από την υπακοή  στο θέλημα του.